27.2.06

Aπό εκεί που δεν το περιμένεις...

25.2.06

Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ

Τί είναι το μπλε φεγγάρι;

Ξεκίνησε από ρητορικό το ερώτημα και κατέληξα να το ψάξω μην με βρει κανένα τσαχπίνικο πιτσιρίκι αδιάβαστο. Οπότε μοιράζομαι τη μικρούλικη αυτή γνώση μαζί σας για να μην παγώσετε και εσείς στην επίμαχη ερώτηση (π.χ. παίζοντας Trivial).

Για την ακρίβεια υπάρχουν 2 επεξηγήσεις για το τί είναι το μπλε φεγγάρι. Η πιο πρόσφατη, αναφέρει ότι ονομάζουμε μπλε φεγγάρι την 2η εμφάνιση ολόκληρης της επιφάνειας του φεγγαριού μέσα στον ίδιο μήνα.

Εφόσον ο χρόνος μεταξύ δύο τέτοιων πλήρη εμφανίσεων είναι 29,5 μέρες, προκειμένου να ονομάσουμε την Πανσέληνο "μπλε φεγγάρι" πρέπει να εμφανιστεί ο φυσικός δορυφόρος της γης δύο φορές (στις αρχές του μήνα και μετά πάλι στο τέλος του). Το 2ο φεγγάρι ονομάζεται μπλε φεγγάρι (blue moon).

Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 2007 θα έχουμε ένα ακόμα μπλε φεγγάρι, καθώς θα εμφανιστεί ολόγιομο το φεγγαράκι την 1η του μήνα και μετά πάλι στις 30 του μηνός. Στην δεύτερη εμφάνισή του (δεν θέλει χειροκρότημα καθότι και ντροπαλό το ατιμούτσικο και μπορεί να μας την "κάνει" και να μην εμφανιστεί) θα ονομάζεται πλέον blue moon.... (τραγουδάτε ελεύθερα οι φεγγαρόλουστοι). Το πιο πρόσφατο "μπλε φεγγάρι" εμφανίστηκε στις 31 Ιουλίου του 2004. Ενώ "μπλε φεγγάρι" δεν θα δούμε το 2006, το 2011, το 2014 και το 2017.

Η δεύτερη ερμηνεία του "μπλε φεγγαριού" συνδέεται με το Εκκλησιαστικό Ηρερολόγιο και ερμηνεύει το φαινόμενο ως εξής. Η 3η Πανσέληνος σε μία εποχή με 4 Πανσέληνους, ονόμαζεται "μπλε φεγγάρι".

Τι τους νοιάζει το 3ο φεγγάρι σε μια εποχή με 4, θα αναρωτηθείτε και πολύ καλά θα κάνετε. Εφόσον ο χρόνος έχει 4 εποχές και κάθε εποχή αποτελείται από 3 μήνες, ενώ ο κάθε μήνας έχει "κανονικά" 1 φορά Πανσέληνο. Αυτό σημαίνει οτι το έτος έχει συνήθως 12 φεγγάρια. Η Εκκλησία χρησιμοποιούσε/εί τα 12 φεγγάρια προκειμένου να υπολογίζει διάφορες κινητές εορτές, όπως το Πάσχα λόγου χάρη. Η 4η φορά που εμφανίζεται το φεγγάρι ολόκληρο σε μια εποχή "χαλάει" το μοντέλο του Εκκλησιαστικού ημερολογίου προσθέτοντας ένα ακόμη φεγγάρι στο έτος και αυξάνοντας τον αριθμό στο 13. Η 13η Πανσέληνος ονομάζεται "μπλε φεγγάρι" δεν υπολογίζεται και έτσι δεν επηρρεάζει τις εορτές και τις αργίες! (χμ... λες και για αυτό να φταίει ο αριθμός;)

Εάν θέλετε περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

Εάν θέλετε να μην σας απασχολήσει άλλο αυτό το θέμα, πατήστε εδώ!



Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ,

κι αν δεν φέξεις χέστηκα έχω και φακό!

Moon 2

22.2.06

Μαύρα κοράκια & Κόκκινα Φανάρια

1. Μαύρα Κοράκια...

Απέναντι στον κίνδυνο της θανατηφόρας γρίπης όλα τα πουλιά είναι ίσα - αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα.

Ο Μπράνγουεν, ο Χιούγκιν, ο Μιούνιν, ο Γκουίλαμ, ο Θορ και ο Μπόλντρικ, τα έξι διάσημα κοράκια - στυλοβάτες του Πύργου του Λονδίνου, μεταφέρθηκαν εσπευσμένως σε ειδικά διαμορφωμένα εσωτερικά «διαμερίσματα» για λόγους προληπτικούς.

Σύμφωνα με τον θρύλο, άλλωστε, χωρίς αυτά ο πύργος θα καταρρεύσει...

Πηγή: www.kathimerini.gr



2. Κόκκινα Φανάρια...

Μία ίσως ανεπανάληπτη εμπειρία είχαν όσοι βρέθηκαν την περασμένη Κυριακή στο Άμστερνταμ. Οι γυναίκες, που εργάζονται στην πασίγνωστη "περιοχή με τα κόκκινα φανάρια", άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες των οίκων ανοχής και έδειξαν σε ντόπιους και τουρίστες το χώρο εργασίας τους.

Στόχος της πρωτότυπης αυτής ξενάγησης ήταν να βελτιωθεί η αρνητική εικόνα των τελευταίων μηνών, που έχει ενισχυθεί από καταγγελίες για παράνομη διακίνηση γυναικών.

Για μία και μόνο ημέρα, όποιος ήθελε μπορούσε να περάσει πίσω από τις ερμητικά κλειστές κόκκινες κουρτίνες και να επισκεφθεί το δωμάτιο μίας ιερόδουλης ή να συνομιλήσει με μία χορεύτρια για τη δουλειά της.

Οι συνεχείς αναφορές για γυναίκες που εξαναγκάζονται να εκδίδονται ή για εμπόριο γυναικών προκάλεσαν τη δημόσια κατακραυγή, ενώ δεν ήταν λίγοι οι δημοτικοί σύμβουλοι που έγιναν αποδέκτες αιτημάτων για να σταματήσει η λειτουργία των οίκων ανοχής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περιοχή των "κόκκινων φαναριών" οι οίκοι ανοχής λειτουργούν εδώ και 800 χρόνια, ενώ επικεφαλής της διοργάνωσης ήταν η Μαρίσκα Μαγιούρ, μία πρώην ιερόδουλη, που τώρα εργάζεται σε κέντρο πληροφοριών για την περιοχή των "κόκκινων φαναριών".

Από το 2000, η πορνεία είναι απολύτως νόμιμη στην Ολλανδία, ενώ όλοι όσοι εργάζονται στον τομέα αυτό φορολογούνται κανονικά.

Πηγή: news.pathfinder.gr

21.2.06

Άλικο Γράμμα

Σιωπή

Σιωπή

Και πάλι σιωπή...


Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Πόση σιωπή μπορούν να χωρέσουν δυο χέρια ενώ συγκρατούν το κεφάλι; Πόση σιωπή χωράει σε τέσσερις τοίχους και οι χαραμάδες πόση σιωπή αδειάζουν κάθε λεπτό; Όταν η σιωπή εμφανίζεται και με την παρουσία, η απουσία τι επιφυλάσσει;

Δεν εξαρτάται πλέον από μένα.
Δεν έχω κραυγή να βγάλω πιο δυνατή, πιο ελπιδοφόρα από το όνομά σου.

Σιωπή!!!

Στον ύπνο μου καραδωκείς και δεν μου δίνεις την ευχαρίστηση να δώσω στο όνειρο το τέλος που του πρέπει. Στη ζωή μου αναζητάς τη μήτρα που σε δόξασε και αναβλύζεις ξέπνοα σημάδια φωτός. Σιωπή και πάλι είσαι παρούσα. Από πότε σε αγάπησα και δεν το κατάλαβα;

Η αλήθεια είναι ότι καιρό σε κουβαλάω μέσα μου και αποχωρίζομαι την αγκαλιά σου τις λιγοστές φορές που τρεμοπαίζω τα χείλη στο ρυθμό μιας ακόμα κοινωνικής μου αναζήτησης. Δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω όταν με ξανασυναντάς πίσω από το τιμόνι, όταν με περιμένεις στο σκαλί πριν την εξώπορτα, όταν με νανουρίζεις στο σκοτεινό ελπιδοφόρο θάλαμο της φαντασίας.

Μα όσο σε αναζητώ, τόσο σε μισώ.
Τόσο με φοβίζει η δύναμή σου.

Με ‘μαθαν ότι δεν μπορώ να το εξηγήσω να το φοβάμαι και εγώ από ένστικτο πες, από αδυναμία σε διορθώνω, ό,τι φοβάμαι το μισώ. Μισώ που δεν έχω το ψυχικό σθένος να σου χυμίξω με περίσσια ανδρεία και να σε ζητήσω σε χορό. Μισώ εμένα μέσα από εσένα.

Αδιανόητο θα πεις όταν διαβάσεις τις ασυναρτησίες μου, αλλά αληθινό. Αγαπώ να σε μισώ. Αυτό με θρέφει. Με θεριεύει. Με στοιχιώνει και με αναγκάζει να σταθώ και πάλι στα πόδια μου κάθε πρωί. Να ανοίξω τα παραθυλόφυλλα και να παίξω με το φως συντροφιά με το βλέμμα σου. Να αγκαλιάσω τα γυμνά μου πόδια και να αφεθώ στην ηδονή της συνάντησής μας που ποτέ δεν ήρθε και μάλλον ποτέ δεν θα μου προσφέρεις όσο και εάν σε εκλιπαρώ.

Οδεύω στο άγνωστο μονοπάτι σου με την ανικανότητα να προσαρμόσω τα μέλη μου σε κάποιο δείγμα ρυθμού γιατί δεν τον αφήνεις να σπάσει τον τοίχο της παντοδυναμίας σου στην ψυχή μου. Σε εξορκίζω σε ανάδρομη τροχιά και εσύ επιστρέφεις σαν καταπέλτης να με χτυπήσεις με την ψυχρή σου ανάσα στο πρόσωπο.

Σαν σφαίρα.
Σωριάζοντας το τομάρι μου καταγής δεν έχω τίποτα να σου ζητήσω παρά την συντροφιά σου και πάλι. Το αδιανόητο μου φαίνεται πιθανό κάθε φορά που σιγοψιθυρίζω το όνομά σου.

Σιωπή...

Αυτές τις ύστατες ώρες δεν έχει πολλά κενά το νου να καλύψει. Αφήνεται σε αυτά που γνωρίζει και εγώ γνωρίζω μόνο εσένα. Γεύμομαι μόνο εσένα. Αισθάνομαι μόνο εσένα. Αναπνέω μόνο εσένα. Υπάρχω μέσα από εσένα.

Ακυβέρνητος νιώθω να με ορίζεις και να με συναντάς.

Δεν έχω τίποτα.

Έχω μόνο εσένα.

Μα εσύ δεν μου έχεις δώσει ποτέ ζεστό φιλί στα χείλη. Δεν με έχεις αγγίξει ποτέ με την χαρά της ακοής.

Δεν μπορείς... θα μου πεις εάν μιλούσες. Αλλά δεν μιλάς. Με αφήνεις μόνο μου να περιφέρομαι στους δρόμους, στις πλατείες, στις Κυριακάτικες χαρές, στα βήματα των χορευτών. Με αφήνεις μόνο να υπάρχω και να ονειρεύομαι τη συνάντησή μας και πάλι. Αλλά μόνο για ένα δευτερόλεπτο.

Ψέμα.

Για κλάσμα του δευτερολέπτου.

Εκεί που η πόρτα κλείνει και μένω πάλι μέσα στο κενό της ανυπαρξίας. Γιατί έκανες την εμφάνισή σου εσύ και έκλεψες πάλι την παράσταση.

Αδιέξοδος ο έρωτάς μας... αλλά τόσο αληθινός!

Το ξέρεις... κι ας μη μιλάς... κι ας μη μιλήσεις ποτέ...

Παντοτινά δικός σου,

Ήχος

ΥΣ. Καληνύχτα Αγαπημένη!

18.2.06

Προφητείες και έτσι...

Είναι δυνατόν κάποιος να "δει" το μέλλον;

Εκτός από την χειρομαντία, τα φλυτζάνια με το κατακάθι του καφέ σε πλήρη θέα "έμπειρων" ματιών και τις τράπουλες (κοινές ή Ταρώ) οι Έλληνες έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τα μελλούμενα. Ασχολούμαστε με τα άστρα, τα σημάδια, τις προφητείες και τα συναφή έχοντας πάντα μια αίσθηση περιέργειας έντονα χαραγμένη στα χαρακτηριστικά μας.

Τις προάλλες παρακολούθησα μια ταινία των αδελφών Κοέν όπου ο πρωταγωνιστής γνώριζε την ακριβή μέρα και ώρα που θα άφηνε το "μάταιο τούτο κόσμο" προκειμένου να βρεθεί εκεί όπου η εκκλησία συναντά τους αγγέλους και τα δαιμόνια.

Με αφορμή τα τελευταία πρωτοσέλιδα με την εξάπλωση του θανατηφόρου ιού στην Ευρώπη, την συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ, την αμετανόητη αδιαφορία των κυβερνήσεων για τους μη-προνομιούχους λαούς της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής βρέθηκα στο διαδίκτυο να αναρωτιέμαι προς τα πού πάμε; Ως "πολιτισμός".

Το όνομα που συνδέθηκε με το μεγαλύτερο κομμάτι της έρευνάς μου ήταν εκείνο του Νοστράδαμου και των πολυάριθμων στίχων του που ερμηνεύτηκαν και συνεχίζονται να μελετώνται από διαφόρων ειδών "ειδικούς" και επιστημονολόγους.

Ο Νοστράδαμος γεννήθηκε το 1503 στο St. Remy της Γαλλίας. Ενώ γεννήθηκε Εβραίος μεγάλωσε ως Καθολικός όταν η οικογένειά του ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Σπούδασε γιατρός και τα επιτεύγματά του στο χώρο της ιατρικής συνδέθηκαν με την περίοδο της πανούκλας στην Ευρώπη. Εξαιτίας της, έχασε τη γυναίκα του και τα παιδιά του και μετά από την τραγική αυτή κατάληξη της οικογένειάς του ο Νοστράδαμος εγκατέλειψε το σπίτι του και ξεκίνησε να ταξιδεύει στις επαρχίες της Γαλλίας και της Ιταλίας.

Καθώς ταξίδευε στην Ιταλία συνάντησε κάποιους Φραγκισκανούς μοναχούς και ενώ ο ένας από αυτούς πέρασε από δίπλα του, εκείνος έπεσε στα γόνατα σκύβοντας το κεφάλι του και αγκίζοντας το ράσο του μοναχού. Όταν τον ρώτησαν γιατί το έκανε, ο Νοστράδαμος απάντησε "έπρεπε να σκύψω και να υποκλιθώ μπροστά στην Αγιότητά του". Ο ταπεινής καταγωγής μοναχός Felice Peretti, 19 χρόνια μετά το θάνατο του Νοστράδαμου βρέθηκε στο υψηλότερο σκαλί της Καθολικής Εκκλησίας καθώς έγινε ο Pope Sixtus V.

Πληθώρα περιστατικών έδωσαν στο Νοστράδαμο τη φήμη του μελλοντολόγου την οποία γνωστοί και φίλοι προσπάθησαν να καταρρίψουν. Επισκεπτόμενος το σπίτι ενός πλούσιου φίλου του, ονόματι Florinville, στην επαρχία της Λωραίνης στη Γαλλία, ο οικοδεσπότης ζήτησε από το Νοστράδαμο να μαντέψει ποιον από τους δύο χοίρους (έναν λευκό και έναν μαύρο) θα έτρωγαν εκείνο το βράδυ στο τραπέζι που οργανώθηκε προς τιμήν του. Ο Νοστράδαμος αποκρίθηκε "τον μαύρο" και ευθύς αμέσως ο Florinville έδωσε μυστική διαταγή στον μάγειρα να σφάξει τον λευκό χοίρο. Όταν το τραπέζι ήταν έτοιμο, ο Florinville ξαναρώτησε τον Νοστράδαμο ποιον χοίρο από τους δύο είχε ετοιμάσει ο μάγειρας και πάλι ο Νοστράδαμος αποκρίθηκε τον μάυρο. Πανευτυχής ο Florinville που είχε καταφέρει να παγιδεύσει το Νοστράδαμο κάλεσε τον μάγειρα και τον ρώτησε ποιον από τους δύο χοίρους είχε μαγειρέψει. Ο μάγειρας αποκρίθηκε ότι υπήρξε ένα μικρό ατύχημα και ότι ενώ έσφαξε τον λευκό (σύμφωνα με τις οδηγίες του κύρη του), ένας λύκος κατακρεούργησε το πτώμα όταν το άφησε στην αυλή μέχρι να ετοιμάσει την φωτιά. Έτσι αναγκάστηκε να σφάξει τον μαύρο τον οποίο και μόλις είχε σερβίρει στο τραπέζι μπροστά τους.

Τα δείγματα των "ιδιαίτερων" ικανοτήτων του Νοστράδαμου έδωσαν τροφή στη μελέτη των συγγραμμάτων του από αρκετούς επιστημονολόγους οι οποίοι καταξίωσαν το όνομά του και του έδωσαν μια ξεχωριστή θέση στο παγκόσμιο στερέωμα μελλοντολόγων. Οι στίχοι του μπορούσαν να ερμηνευτούν με πολλούς τρόπους και επικριτές του τον παρομοιάζουν με την Πυθία που οι χρησμοί της είχαν δύο σημασίες. Παρόλα αυτά ο Νοστράδαμος παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα πιο διάσημα ονόματα "χαρισματικών" ανθρώπων και δείγματα της δουλειάς του έχουν γίνει αντικείμενο αρκετών συζητήσεων σε ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο.


Σε εικόνες μερικές από τις πιο διάσημες ερμηνείες των στίχων του


Σε μετάφραση ακολουθούν κάποιες από τις πιο πολυσυζητημένες προφητείες του:

Out of the country of Greater Arabia
Shall be born a strong master of Mohammed...
He will enter Europe wearing a blue turban.
He will be the terror of mankind.
Never more horror.

Εάν εδώ ο Νοστράδαμος περιγράφει έναν ηγέτη από την περιοχή της Αραβίας ο οποίος θα επιτεθεί με τις δυνάμεις του στην Ευρώπη με αποτέλεσμα τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο
δεν μας λέει πότε ακριβώς αυτό θα συμβεί (Guentte). Εάν όμως το συνδυάσει κανείς με τους επόμενους στίχους τότε έχει και την χρονολογία.

In the year 1999 and seven months.
From the sky will come the great King of Terror.
He will bring back to life the King of the Mongols;
Before and after war reigns.
The war will last seven and twenty years.

Ο Νοστράδαμος όχι απλώς λέει τη χρονιά αλλά και τη διάρκεια αυτού του τρομερού πολέμου, ενώ στους στίχους που ακολουθούν προφητεύει με απίστευτη ακρίβεια και το πρώτο χτύπημα. (Roberts 191).

The sky will burn at forty-five degrees.
Fire approaches the great new city.

Οι 45 μοίρες γεωγραφικό πλάτος καταδεικνύουν μια πόλη στην Αμερική. Ειδικοί συμφωνούν ότι αυτή η πόλη είναι η Νέα Υόρκη.

By fire he will destroy their city,
A cold and cruel heart,
Blood will pour,
Mercy to none. (Guentte)

Παρόλες τις δυσοίωνες προβλέψεις του, ο Νοστράδαμος δίνει και μια ελπίδα στο ανθρώπινο γένος με τους παρακάτω στίχους.

When those of the Northern Pole are united,
In the East will be great fear and dread...
One day the two great leaders will be friends;
Their great powers will be seen to grow.
The New Land will be at the height of its power:
To the man of blood the number is reported.


Ήταν ο Νοστράδαμος απάτη ή προφήτης; Μερικοί επικριτές του τονίζουν ότι η ακρίβεια των στίχων του οφείλεται στην ερμηνεία τους από ανθρώπους που έχουν ήδη ζήσει την ιστορία που εκείνοι υποψιάζονται πως περιγράφει. Τα περισσότερα από 400 βιβλία και εκθέσεις που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του το 1566, μιλούν για τις προφητείες του και προσπαθούν να ερμηνεύσουν τους στίχους του. Ακόμα και οι σκεπτικιστές δίνουν ιδιαίτερη σημασία στα λεγόμενά του και καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι κατάφερε να προφητεύσει την ύπαρξη του Ναπολέοντα ή του Χίτλερ, ίσως θα έπρεπε να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στα γραπτά του για το μέλλον της ανθρωπότητας με στόχο την σωτηρία της.

Δεν ξέρω πως και γιατί είπα να το κοιτάξω αλλά τώρα νιώθω ακόμα περισσότερο χαμένο απ' ότι συνήθως.... Είμαι μικρό βλέπεις και σε 27 χρόνια όταν θα τελειώσει (σύμφωνα με το Νοστράδαμο) αυτός ο πόλεμος (κατά της τρομοκρατίας ίσως;) δεν θα έχουν μείνει και πολλά πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που να με νοιάζουν. Μάλλον ούτε και εγώ...

Πραγματική φωτογραφία από δορυφόρο της NASA!

Αλλά όλα είναι σχετικά...

Σωστά;

Βασισμένο στα γραπά των:

Guentte, Robert. The Man Who Saw Tomorrow. narrated by Orson Wells, 1981.

McWhorter, Will. Nostradamus: Predictions for the Past, Present and Future. April 29, 1993.

Roberts, Henry. The Complete Prophecies of Nostradamus. Great Neck, New York: Nostradamus, Inc., 1972.

16.2.06

Είναι μία...

...μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία!

Απευθύνομαι σε όλα τα μικρούλια που στο παρελθόν είχαν τη χαρά να παρακολουθήσουν από την ΕΤ1 τη σειρά-κουκλοθέατρο της οικογένειας Σοφιανού!



Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι:

Στη μακρινή Φρουτοπία του Ευγένιου Τριβιζά τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν πάρει την εξουσία μετά από την μυστηριώδη εξαφάνιση του Μανώλη του μανάβη. Ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος πηγαίνει στην μακρινή χώρα για να εξιχνιάσει την εξαφάνιση, αλλά βρίσκει έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο. Γνωρίζει από κοντά τα φρούτα και τα λαχανικά και γίνεται μάρτυρας της προσπάθειάς τους να ζήσουν ελεύθερα από την τρομοκρατία των μανάβηδων. Αλλά η ελευθερία κρύβει πολλούς κινδύνους …Θα καταφέρει ο Πίκος Απίκος να λύσει το μυστήριο του χαμένου μανάβη; Θα μπορέσουν τα φρούτα και τα λαχανικά να αντικρούσουν τη συνομωσία των μανάβηδων εναντίον τους;

Μετά την πρόσφατη κυβερνητική κίνηση είπα να βάλω ένα κουϊζ! Στην σύγχρονη Ελλάδα του 2006 ποιος από τους πολιτικούς μας σας θυμίζει κάποιο από τα φρούτα της αγαπημένης σειράς και γιατί;

Ενδεικτικά αναφέρω:
  • ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΤΟ ΜΗΛΟ
  • ΘΑΝΟΣ ΤΟ ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙ
  • ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΤΟ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ

ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ?

Για μια γεύση φρουτοπίας, κάντε κλικ εδώ!

Βιογραφικό Οικογένειας Σοφιανού:

Η οικογένεια Σοφιανού αποτελείται από την Brigitte Σοφιανού (σεναριογράφο παιδικών σειρών), Δήμο Σοφιανό (οικονομολόγο, φιλόλογο) Ηβη Σοφιανού (θεολόγο, σεναριογράφο) και Φαίδωνα Σοφιανό (νομικό και παραγωγό-σκηνοθέτη).

Κοινή τους καλλιτεχνική δραστηριότητα το κουκλοθέατρο με το οποίο ασχολείται από το 1953 όταν στην Κων/πολη δημιουργήθηκε η "Μικρή Σκηνή". Η αναγκαστική μετεγκατάσταση στη δεκαετία του '60 έφερε την οικογένεια Σοφιανού στην Αθήνα κι η "Μικρή Σκηνή" γίνεται το καλλιτεχνικό κούκλο-θέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε. Οι παραστάσεις περιλαμβάνουν έργα για μεγάλους (Φάουστ / Μικρός πρίγκιπας) και παιδιά (Φεγγαροφάναρο / Νάνος Μυταράς). Οι παραστάσεις 'ταξιδεύουν' κι εκτός Ελλάδος και η "Μικρή Σκηνή" αποκτά διεθνή αναγνώριση κυρίως στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Από το 1974 η οικογένεια ξεκινάει τηλεοπτική συνεργασία με την ΕΡΤ και από το 1978 με την Γερμανική τηλεόραση (ARD / Bayerischer Rundfunk / ZDF / SAT1) ειδικευόμενη σε όλα τα είδη παιδικών προγραμμάτων με ιδιαίτερη προτίμηση στις τηλεοπτικές κούκλες. Σειρές όπως η "Φρουτοπία", "του Κουτιού τα Παραμύθια" και τις γερμανικές σειρές Marchen der Welt & Flickerl-Fleckerl διακρίνονται στα τηλεοπτικά φεστιβάλ του εξωτερικού (Prix Jeunesse / Κάννες) ενώ εκπομπές όπως το "Στούντιο Φούσκοι", η "Ψαροκωστούλα", "Μύθοι Αισώπου", "Ποπ και Πάμε" αλλά και το "Disney Club" απέκτησαν φανατικό κοινό μικρών και μεγάλων.

Με την λειτουργία του πάρκου mabrida η οικογένεια Σοφιανού στοχεύει να ενεργοποιήσει - παράλληλα με τις τηλεοπτικές παραγωγές - το ζωντανό κουκλοθέατρο με τη δημιουργία της μεγάλης θεατρικής σκηνής στο κτίριο Α του συγκροτήματος και να εκθέσει για πρώτη φορά μέρος από την κουκλοσυλλογή της οικογενείας που ανέρχεται σε πάνω από 7,000 κούκλες (μια από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη). Η έκθεση θα συνοδεύεται κι από εργαστήρια κατασκευής και σεμινάρια κίνησης και παραγωγής για παιδιά αλλά και ενήλικες.

14.2.06

Ανασχηματίζοντας την Ελλάδα


- Τι σχήμα λες να της δώσουμε;

- Κυκλικό!

- Όπως ο ιός... Θα κάνει και αυτή τον κύκλο της!






----------------------------------------
ΕΚΤΑΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ:

- Η Ελλάδα ήρθε πρώτη!

- Στη σκυταλοδρομία;

- 'Οχι καλέ! Τρε μπανάλ! Πρώτοι βγήκαμε σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο ΛΑΜΟΓΙΩΝ!

- Τι λες;;;!!!

- Για Τσέκαρέ το!

13.2.06

Σχεδόν Χωρίς Λόγια Νο2

Βραβείο Pulitzer 1994

Σουδάν

Το όρνιο περιμένει το παιδί να πεθάνει ενώ εκείνο πασχίζει να φτάσει στο καταφύγιο των Ηνωμένων Εθνών 1 χιλ. μακριά.


Φωτογραφία του Kevin Carter ο οποίος έθεσε τέλος στη ζωή του την ίδια χρονιά αφήνοντας το ακόλουθο μήνυμα στο ημερολόγιό του:

Dear God, I promise I will never waste my food no matter how bad it can taste and how full I may be. I pray that He will protect this little boy, guide and deliver him away from his misery. I pray that we will be more sensitive towards the world around us and not be blinded by our own selfish nature and interests. I hope this picture will always serve as a reminder to us that how fortunate we are and that we must never ever take things for granted.


------------------------------

Βραβείο Pulitzer 2005

Baghdad

Ένας Ιρακινός ζητωκραυγάζει στην οροφή ενός φλεγόμενου U.S. Humvee μετά από έκρηξη που κατέστρεψε ένα κτίριο και έθεσε σε φωτιά 4 Humvees Αμερικανών στρατιωτών

Φωτογραφία του Muhammad Muheisen, April 26, 2004

12.2.06

Χωρίς Λόγια No1

10.2.06

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται...


- Γιατί μαύρα πρωί πρωί Πρόεδρε;
- Τι ερώτηση είναι αυτή; Θέλετε να πείτε κάτι; Ότι τα έβαψα μαύρα; Ότι πάω στην κηδεία της κυβέρνησής μου; Ότι δεν έχω μια χαριτωμενιά στο βάδισμα; Ότι στερούμαι διάθεσης Καλομοίρα πλέον; Πείτε το ξεκάθαρα! Μην πετάτε τη σπόντα σας και μετά κάνετε τους ψόφιους κοριούς! (γαμώτο πάλι γκάφα έκανα! Λες να το πιάσουν τα λαμόγια;...)
- Μα τι είναι αυτά που λέτε! Φυσικά και δεν εννοούμε κάτι από τα παραπάνω! (το ζονγκ να έλειπε καλά θα ήταν!) Απλώς μας έκαναν εντύπωση... Μας έλειψε και η λευκή σας κάπα...
- Είπα και εγώ! Τα επέλεξα γιατί δείχνω πιο αιμοβόρος (βλέπε τα αδέλφια μου τους Μανιάτες) και επίσης αφαιρούν και 3 κιλά από το γυαλί!
- (απ' το λωβό ή από τον αντίχειρα;) Μάλιστα... Επιτρέπεται να ρωτήσουμε για πού το βάλατε με το καλό πουρνό πουρνό;
- (σε άλλη γη σε άλλα μέρη) Μέχρι το περίπτερο πάω για τσιγάρα! Ανάκριση θα μας κάνεις τώρα; Άντε να μην σας πω κάτι για τον ΕΛΑΣ σας πρωϊνιάτικα, που την είδατε όλοι Βουλγαράκηδες τελευταία! Αντε στις δουλειές σας! Πάρτε και τις κάμερες από εδώ!
- (οι κάμερες τον πείραξαν!) Μα εμείς στο ΣΤΑΡ, ΑΛΦΑ, ΜΕΓΚΑ, ΑΝΤ1, ΣΚΑΪ, κλπ. συγγενείς κάνουμε μόνο ρεπορτάζ! Για εσάς δουλεύουμε! (και τον κοσμάκη βεβαίως-βεβαίως!) Η ερώτηση που απασχολεί το σύνολο της κοινής γνώμης δεν παίρνει άλλη αναβολή!
Κοινή γνώμη: Τα μικρόφωνα-κινητά είναι πλέον υπό έλεγχο;
- (πίσω μου σ' έχω!) Ναι... Μετά από επίπονες προσπάθειες τα καταφέραμε! Τα μικρόφωνα-κινητά είναι πλέον παρελθόν!
- Ουάου! Ζούπι! Ζούπι! (που θα'λεγε και η Ντάλια) Το πλήθος αλλαλάζει με επιφωνήματα θαυμασμού, πετώντας κομφετί, φυσώντας τρομπέτες, βγάζοντας άγριες κραυγές ενθουσιασμού, καθώς μαζορέτες, ζογκλέρ, ανιματέρ, ζουλού, μεξικάνοι, ποδολάγνοι, καστανάδες, απροσάρμοστοι (τον ατελείωτο έχει και αυτή η λίστα οπαδών!!!) κατακλύζουν το ήσυχο πριν από λίγα λεπτά προάυλιο του Μεγάρου Μαξίμου...
- Πλέον όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι! Τα καινούργια κινητά 4ης γενεάς που μόλις βγήκαν αχνιστά κατόπιν παραγγελίας έχουν και σύστημα ενδοσυνεννόησης απευθείας με ΕΥΠ, ΣΙΑ, ΜΙΑ, και κάθε άλλη σχετική υπηρεσία!
- Μπράβο! Μπράβο! (το πλήθος παραληρεί από κάτω, πετώντας κινητά μαϊμούδες στο βωμό Λιάπη που έχει στηθεί ειδικά για την περίσταση στο κέντρο της σκηνής!)

Κι εις άλλα με υγεία!

10 Πανέρια στον DonBlack κι από μένα παρακαλώ!

8.2.06

Τα νέα της Αλεξάνδρας...

Δεν ξέρω τί έφταιξε ή τι συνεχίζει να φταίει, αλλά όλα μου τα ποστ εμφανίζονται ολίγον τι σκατά ΟΛΕ!

Από την άλλη σκέφτομαι, εδώ η Ελλάδα παραπέει πάνω από κάτι δεκαετίες, το μπλογκ μου θα γλύτωνε τον κατήφορο;

Λίγο πιο κάτω, δύο κουβέντες (τρόπος του λέγειν) με κάποια ψυχή απόψε με έβαλαν σε ένα τούνελ...

Σήμερα δε θα μιλήσω για την αγάπη... 'Οχι...
Εδώ το θέμα άλλαξε!


-Πώς είπατε;
-Ποιός ήρθε;

Η παραφύση συνείδηση του ανθρώπου με ενδιαφέρει σε αυτό το ρημάδι το ποστάκι.

Αυτή που σε κρατάει άγρυπνο μερικές νύχτες και δεν αφήνει το όποιο μυαλό διαθέτεις να ξεκουραστεί.

Ο Storyteller ίσως εδώ διέκοπτε το παραλήρημά μου να μου τονίσει πως η ουσία είναι μόνο μία:

Δεν υπάρχει αθανασία!

Όμως εγώ απτόητο συνεχίζω...




Γιατί καλά μου παιδιά; Γιατί;


  • Γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να περπατήσουν στην οδό της απόλυτης πλήξης όταν ανοίγονται ίσαμε 1.000 διαφορετικοί δρόμοι στο διάβα τους;
  • Γιατί το "μοναδικό" ταίρι μας παίρνει αυτή την μορφή όταν χάνεται η δυνατότητά μας να το αγγίξουμε με τον ίδιο καθολικό τρόπο;
  • Γιατί τα φασόλια εάν παραβράσουν δεν έχουν την ίδια συνοχή;
  • Γιατί ένας πατέρας / μητέρα αισθάνονται υπεύθυνοι και ταυτόχρονα θεμελιωτές της προσωπικότητας του μικρού τους τέρατος;
  • Γιατί αυτό το τέρας έχει σχεδόν πάντα μορφή αγγέλου στα μάτια τους;
  • Γιατί αυτό που λέμε παρόν για πολλούς δεν υπάρχει;
  • Γιατί το παρελθόν με όλα του τα λάθη και τις χαρές είναι πιο ασφαλές;
  • Γιατί το μέλλον δεν μας δείχνει το "πραγματικό του πρόσωπο;"
  • Γιατί εγώ δεν σταματάω τις γελοίες ερωτήσεις να πιάσω τον ταύρο από τα κέρατα; (που θα έλεγε και ο φίλος μου ο Έκτωρας)
  • Γιατί τα πάντα μπορούν να πάρουν άλλο χρώμα και υφή εάν δεν φοράς τα γυαλιά σου;
  • Γιατί χρειάζεσαι γυαλιά για να δεις την ψυχή που σου ΑΝΗΚΕΙ;
  • Γιατί στις σπάνιες περιπτώσεις που την αναγνωρίσεις την βλέπεις γυμνή και επιλέγεις να την ντύσεις με χρωματιστά κουρέλια (ακόμα και με μαύρα) και μετά πασχίζεις να της τα αφαιρέσεις;
  • Γιατί δεν υπάρχει μια φράση / στιγμή / ΑΙΣΘΗΣΗ που να μας προειδοποιεί για τον ενδεχόμενο δόλο που οι ίδιοι αποζητούμε να μας συμβεί; Έτσι για να έχουν τα παράπονά μας υπαρκτή βάση και να στηρίζονται στη λογική;
  • Γιατί να είμαι σκεύος; Εάν είμαι πού χρησιμεύω; Έχω και δυνατότητες απενεργοποίησης λογισμικού ή αναβάθμισης;
Γιατί μαλακίζομαι βραδιάτικα;

εεεεε;;;;;;

ΓΙΑΤΙ;;;

(όποιος το βρει κερδίζει πασατέμπο και γκαζόζα! Αμ, πώς!)

7.2.06

Τί ώρα είναι;

Με αυτά που διαβάζω και ακούω στην Ελλάδα, τι να πω;
Ώρα για γέλια!!!


Δυο κεκέδες τσακώνονταν ποιος από τους δυο μιλάει πιο γρήγορα. Αποφάσισαν λοιπόν να τρέξουν μέχρι το απέναντι περίπτερο για τσιγάρα και όποιος επέστρεφε πιο γρήγορα θα ήταν ο νικητής.

Παίρνει φόρα, φεύγει ο πρώτος, φτάνει στο περίπτερο:

- Ένα κα-κα-κα-κακα-κα-κακα-κα
- Κάμελ!! του λέει ο περιπτεράς
- Ν-ν-ν-ν-ν-ναι, κα-κα-κα κάμελ.

Παίρνει τα τσιγάρα, πληρώνει γρήγορα, γυρίζει τρέχοντας. Συνολικός χρόνος:
2 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα.


Φεύγει ο δεύτερος πατητός, φτάνει στο περίπτερο.

- Ένα μα-μα-μα-μαμα-μα-μαμα-μα

- Μάλμπορο!! του λέει ο περιπτεράς

- Ν-ν-ν-ν-ν-ναι, μα-μαμα-μάλμπορο

- Μαλακό ή σκληρό;

- Μα-μα-μα-μαμα-μα-μα-μαμα-μας γάμησες τώρα!!

Επιτυχία είναι:

Στην ηλικία των 3 χρονών, να μην κατουράς το βρακί σου.
Στην ηλικία των 12, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 18, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 20, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 35, επιτυχία είναι να έχεις χρήματα.
Στην ηλικία των 50, επιτυχία είναι να έχεις χρήματα.
Στην ηλικία των 60, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 70, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 75, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 80, επιτυχία είναι να μην κατουράς το βρακί σου.

Ευχαριστώ τη λαίδη Σκορπίνα για την αποστολή τους! :-)

2.2.06

Θέμα 2: Αγάπη

Υπότιτλος: Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο... (όποιος κρατάει το χάρτη για το που πάνε οι νέες ή κατά πού πέφτει ο Παράδεισος να κάνει ένα βήμα μπροστά!)


Χμμ... Λοιπόν.... Εεεε... Καλό ήταν να μην αρχίσω... τώρα που πήρα φόρα θα πάρει μερικές ημέρες που θα σας ταλαιπωρώ με τις αηδίες μου...

Αγάπες ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές, απρόσμενες, θυελλώδεις, ανέμελες, στοχευμένες, γεμάτες, πλήρεις, κοσμογονικές, ανέλπιδες, κυρίαρχες, μοναδικές, ατίθασες, ζωντανές, ανάδρομες...

- Μ’ αγαπά...;

- Δε μ’ αγαπά...;

- Μ’ αγαπά;;;

Η πιο σημαντική φράση που έχω ακούσει στη ζωή μου περιέχει αυτή τη λέξη. Η πιο έντονη στιγμή στο παλκοσένικο της σύντομης παράστασής μου, αυτή που προκάλεσε την πιο έντονη αντίδραση, το πιο μακροσκελές χειροκρότημα, αυτή που με σημάδεψε για πάντα, περιελάμβανε την συγκεκριμένη φράση, μια αγκαλιά γεμάτη και μια θάλασσα ήρεμη και σκοτεινή...

Δε μελαγχολώ. Αναπολώ τις εικόνες που με στιγμάτησαν και αισθάνομαι απίστευτα τυχερό που τα ώτα μου είχαν την τιμή να απολαύσουν το άκουσμα της μόνης λέξης που μου άφησε για δώρο το πιο έντονο χαμόγελο στα χείλη.

Τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτή τη στιγμή. Τίποτα κατά την ταπεινή μου άποψη. Τίποτα.

Ίσως είναι εντελώς περιττό να μιλήσω για την αγάπη.

Ίσως να είναι και βλάσφημο. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν πιστεύω στις προλήψεις και χρειάζομαι το βωμό της για να συνεχίσω να μιλώ... να υπάρχω...

Μου λείπει η λέξη. Η φράση. Η ουσία. Η στιγμή. Μη με περάσετε για κανένα αγνώμων μικρούλι που δεν βλέπει τις πράξεις που περικλύουν ή εκφράζουν αγάπη. Δεν είμαι από εκείνα τα μικρούλια που γκρινιάζουν (δεν θα γίνω ποτέ!) και δεν αναγνωρίζουν την αγάπη όταν και όπου αυτή πέφτει στο διάβα τους. Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Δεν εθελοτυφλώ. Αλήθεια!

Απλώς να... Όταν γνωρίζεις έναν άλλο άνθρωπο, όταν έρχεσαι τόσο κοντά που ότι και εάν κάνεις κυριαρχεί στη σκέψη σου, εμπνέει την πνοή σου (ολάκερη την ύπαρξή σου), τότε ψάχνεις, αποζητάς εκείνο το στάδιο της ψυχικής σου ολοκλήρωσης. Το σ’αγαπώ που αισθάνεσαι και εκφράζεις εσύ να το ακούσεις από τα χείλη του/της. Στη σύντομη παραμονή μου το άκουσα... Το αισθάνθηκα και το ευχαριστώ μου δεν έχει λόγια...

Στο παρελθόν το έχω ακούσει από ανθρώπους που δεν το εννοούσαν. Το έχω εισπράξει από εκείνους που ρίσκαραν να με χάσουν εάν θα το άκουγα. Το έχω ζήσει σε μια χώρα που δεν περίμενα να το συναντήσω. Άρα γιατί δεν μου φτάνει τόσες φορές που το άκουσα;

Γιατί... είτε δεν προέρχεται από το άτομο που θα κάνει τη μέγιστη διαφορά, είτε τώρα είναι πλέον αργά για εμένα/εμάς.

Εσωτερική πάλη: Από μια λέξη κρέμεσαι βρε μικρούλι; Σαν δεν ντρέπεσαι! Δεν βλέπεις; Δεν αισθάνεσαι; Δεν ακούς;

Να με συγχωρεί η τιμημένη αφεντιά σου (μιλάω και στη μάπα μου τώρα!) αλλά το έχω στοιχειοθετήσει ως εξής. Εάν ένας άνθρωπος που λέει πολλά, αλλά για τα συναισθήματά του προτιμά τη σιωπή ακόμα και εάν μέσα του βράζει, τότε οι πράξεις σε συνδυασμό με τα λόγια (εάν ποτέ αυτά εκφραστούν) έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από οτιδήποτε άλλο ακούσεις από εκείνον/η.

Είναι ρίσκο. Το ξέρω. Ίσως το μεγαλύτερο απ’ όλα είναι το ρίσκο να μπορείς να παραδεχτείς την εξάρτησή σου. Το δέσιμο. Την αγάπη. Εννοείται φυσικά ότι εάν ένας άνθρωπος δεν επιλέγει να το πει σε εμένα δεν είναι κατακριτέος. Αντιθέτως! Μάλλον σοφός είναι. Είμαι περίπτωση από αυτές που καλό είναι να αποφεύγεις. Ατίθασο, ανέμελο, ανώριμο, χαζό, μικρό... Αλλά τότε γιατί το αποζητώ; Αφού γνωρίζω το χάλι μου, τι θέλω να αποδείξω με αυτή μου την αναζήτηση;

Το έψαξα (που λέει ο λόγος) και να που κατέληξα. Εάν μέσα σε όλο αυτόν τον αγώνα να καλυτερεύσω τον εαυτό μου και να βοηθήσω και άλλους στην πορεία (όσο αυτό μου επιτρέπεται) χρειάζομαι ένα χέρι να με χτυπήσει φιλικά στην πλάτη, να μου πει «καλά τα πας μικρούλι, συνέχισε». Να με επιβραβεύσει για την προσπάθεια. Όταν όμως η προσπάθεια έχει να κάνει με τον εαυτό μου, η μεγαλύτερη επιβεβαίωση είναι να ακούσεις από τα χείλη εκείνου/ης που θαυμάζεις ότι σ’αγαπά.

Εννοείται ότι αυτό που θέλεις να ακούσεις επιθυμείς να στο πει κάποιος «καλύτερος» από εσένα. Αλλιώς πώς μπορείς να κρίνεις την αυτοβελτίωσή σου; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρο (ως μικρούλι) ότι προχωράς με σταθερά βήματα, χτυπώντας δυνατά τα πόδια σου στο σανίδι της ζωής σου;

Άρα όταν ο καλύτερος/η έρθει η ώρα να σε βάλει στην καρδιά του/της τότε μπορείς να πεις ότι έβαλες πλώρη για το μέγιστο προορισμό! Έβαλες άλλο ένα λιθαράκι στον πεζόδρομο του δικού σου αγώνα και μπορείς να προχωρήσεις στο επόμενο στάδιο με «οδηγό», «ιχνυλάτη» και «κίνητρο» τον καλύτερο εαυτό σου.

Δίνω ίσως μεγάλη σημασία στα λόγια των ανθρώπων. Διορθώνω. Ορισμένων ανθρώπων.

Εάν πάλι δεν έρθει ποτέ, ή δε συνοδεύεται με το «μπορώ και θέλω να ρισκάρω»; Τότε τι να κάνω όντας μικρούλι;

Εσωτερική πάλη: Να βγάλεις το σκασμό! Τι είσαι εσύ βρε παιδάκι μου...!!! Μπελά που βάλαμε στο κεφάλι μας!

Σιωπώ και αναμένω τα καλύτερα. Αν είναι να ‘ρθουν θε να ‘ρθουν, αλλιώς θα προσπεράσουν. Στην υγειά της αγάπης μας! Αυτής που έζησα και όσο με παίρνει θα συνεχίσω να ζω!

Αντί για υστερόγραφο...

Θέλω να προσθέσω, σύμφωνα πάντα με τη μικρούλικη εμπειρία μου, ότι η αγάπη δεν τελειώνει. Δεν είναι γάλα στο ψυγείο που βάζουμε λίγο λίγο και μόλις κουνήσουμε το άδειο μπουκάλι πρέπει να τρέξουμε στο μπακάλικο (πού το θυμήθηκα τώρα το μπακάλικο; Αυτό είναι είδος προς εξαφάνιση...) για να προμηθευτούμε καινούργιο... Την αγάπη εάν την έχεις την κουβαλάς. Παντού και πάντα. Τί εννοώ; Δεν είναι η αγάπη δώρο για κάποιον άλλο συνοδοιπόρο. Η αγάπη είναι κυρίως δώρο για τον εαυτό σου! Εάν κάποιος ή κάποιοι βρουν τον τρόπο να δουν το φως που εκπέμπεις (αυτό που κάνει τα μάτια σου να λάμπουν όταν γνωρίζεις την ύπαρξή της) τότε μπορείς να τους δώσεις τη χαρά να την εισπράξουν. Μπορείς ακόμα και να πιστέψεις ότι την προκαλεί η ύπαρξη κάποιου άλλου ανθρώπου, αλλά δεν είναι έτσι... Την αγάπη τη χαρίζεις απλόχερα όταν αγαπάς τον εαυτό σου.



Άρα πρώτα πρέπει να μάθεις ποιος είσαι και μετά να έχεις την αξίωση να αγαπήσεις;

Όχι! Αυτά συμβαίνουν συγχρόνως. Συμβαδίζουν. Όσο μαθαίνεις, τόσο αγαπάς. Όσο αυτοπροσανατολίζεσαι τόσο δίνεσαι. Όσο γεμίζεις εμπειρίες τόσο προσφέρεις συγκινήσεις. Όσο υπάρχεις τόσο σε αγαπούν.

Αρκεί να μη φοβάσαι. Να ρισκάρεις. Να αγαπάς!

Αξίζει... Τόσο πολύ που θα σοκαριστείς όταν και όσο το ζήσεις. Αρκεί να το πάρεις απόφαση και να... το ΠΕΙΣ!