Πού πήγε η έμπνευσή μου;

Πολύ πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι παρόλο που αρκετά θέματα μου δίνουν τροφή για σχόλια και αναζητήσεις, δεν τα αποθήκευα στο ηλεκτρονικό μου κιτάπι και αυτά ξέφευγαν ασυμμόρφωτα προς άγνωστη κατεύθυνση.

Η έλλειψη υπολογιστή -ζω στον 21ο αιώνα όπως και εσείς- την ώρα της τεκνοποίησης νέων σκέψεων, με αποστόμωνε καθιστώντας με ουσιαστικά παρατηρητή και όχι σχολιαστή ή ακόμα και συμμέτοχο. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Αναζήτησα την πηγή της έμπνευσής μου όταν η πρόσβαση στο διαδίκτυο ήταν και πάλι γεγονός, αλλά αυτή είχε κάνει φτερά! Είχα μείνει με το π…. στο χέρι κοινώς! Τα συμπεράσματα της διανοητικής μου καθυστέρησης, με άφηναν κατά γενική ομολογία αδρανή μπροστά στις εξελίξεις. Και πάλι έτσι νόμιζα.

Χρειάστηκε μια συζήτηση 3 λεπτών με ένα συνάδελφο μπλόγκερ προκειμένου να καταλάβω ότι μάλλον μπροστά στον θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου είχα και εγώ (όπως πολλοί άλλοι φαντάζομαι) υποπέσει στο μέγα αμάρτημα να υποβαθμίσω την σημασία της συζήτησης. Το σφάλμα μου είχε πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας, καθώς είχα ξεχάσει πως υπάρχει και το χαρτί, εάν επιθυμώ διακαώς να εκφράσω αυθόρμητα τις σκέψεις/ιδέες/απόψεις μου για οποιοδήποτε θέμα.

Ως μικρούλι και απαίδευτο, είχα συνδέσει την έμπνευση για την γέννηση ενός κειμένου με την πρόσβασή μου στις τεχνολογικές εφαρμογές της εποχής μας. Όταν κάποτε το μολύβι και το χαρτί αποτελούσαν μέρος της φύσης μου, το πληκτρολόγιο είχε γίνει το νέο μου πολεμικό εργαλείο!

Μα είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, να υπέπεσα και εγώ σε τέτοιο μοιραίο σφάλμα; Κι όμως!

Και τι έγινε θα μου πείτε; Τίποτα θα σας απαντήσω. Απλώς κάποιες στιγμές, εκεί που κάτι σε τρώει να τα πεις δυνατά αλλά δεν θέλεις κάποιον να σε ακούσει άμεσα και να σχολιάσει, το χρειάζεσαι το ιστολόγιό σου (όπως λέμε τον θέλεις τον γερμανό σου).

Η έμπνευση που πάει τις στιγμές που βρίσκεις τον χρόνο να πολεμήσεις;

Just a thought…

(Έμπνευση: afflatus, inspiration, oestrum, verve)

What's Wrong?

Some days, you wake up with the feeling that something will go wrong. When the feeling becomes a fact, then it’s too late to change your path. You have to experience it to its fullest and find the strength to go on.

What I suggest, after experiencing exactly what my first sentence states a few hours ago, is for those of you out there that are able and willing to loose their night sleep in order to talk to a friend after the incident happens, to leave their nasty minds behind when they wake up in the morning. To leave the feeling of loneliness not aside, but deep down within, and to decide to take the risk! Because I believe that through taking risks, though experiencing, through living (in happiness or in pain), some greater truths will come out from the corner about ourselves.

Have in mind that this is my opinion today. Tomorrow maybe it will be different one. Who knows? Life is short, and as my name states, I Am Short Too! (my mind is, for sure…)

Θέλεις να κάνουμε παρέα;

Τα είδαμε και χαρήκαμε!

Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, μία από τις υπηρεσίες που προσφέρονται στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, είναι η ανεύρεση συντρόφου για να κουλουριάζεσαι με παρέα κάτω από το πάπλωμα το χειμώνα και πάνω από το σεντόνι το καλοκαιράκι.

Δεν είναι οτι δεν είσαι ικανός να βρεις από μόνος σου την κατάλληλη παρέα, ούτε οτι δεν έχεις την ευκαιρία να ξοδέψεις τα χρήματά σου με έναν πιο αποδοτικό τρόπο (βλέπε ομόλογα!), αλλά, πώς να το κάνουμε... Όταν εμπιστεύεσαι μια εταιρεία με εξειδικευμένο προσωπικό να σου κάνουν την "προξενήτρα" έχεις πιθανότητες να μην την πατήσεις και πάλι, όπως την άλλη φορά που σου βγήκε μάπα το καρπούζι!

Η σύγχρονες Βασιλειάδου ανά τον κόσμο, έχουν στα χέρια τους, όχι μόνο τις πληροφορίες του γείτονα, τις μαρτυρίες του κόσμου "Καλό παιδί και από σπίτι", αλλά ειδικά επεξεργασμένα στοιχεία τα οποία έρχονται να ταιριάξουν με τα στοιχεία του εκάστοτε ενδιαφερόμενου. Ψυχολογικά τεστ, ερμηνείες επιστημονικών ομάδων, καταγραφή φιλοδοξιών, ενδιαφερόντων, αναγκών, στόχων, κτλ.

Όλα αυτά τα τόσο επιστημονικά και άκρως ενδιαφέροντα είναι ένα "κλικ" μακριά σου, σε περιμένουν να τα εξερευνήσεις και να βρεις και εσύ την υγειά σου!

Να κάνεις σεξ βρε αδελφέ δεν είναι το θέμα; Κάντο με επιστημονική ακρίβεια τουλάχιστον! Εάν δεν σου κάτσει το μονόπετρο/σπιτάκι προίκα, τουλάχιστον δεν θα κολλήσεις και τίποτα...

Πολύ μοναξιά βρε παιδιά! Πολύ μοναξιά!

Μήπως εσύ που διαβάζεις "θέλεις να κάνουμε παρέα;"

Στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε; (πάλι;)

Στάση!
Στάση να κατέβω!
Δεν πάει άλλο!


Είναι μικρό τούτο το blog, όπως μικρούλι και ανίδεο είμαι και εγώ, όμως δεν αντέχω. Δεν μπορώ να κρατήσω την απογοήτευση που με κυριεύει όταν διαπιστώνω (έστω διαβάζοντας τα κείμενα άλλων) αυτό που φοβάμαι να ομολογήσω όταν κοιτάζω την Ελλάδα από μακριά...

Μετα-Ολυμπιακή Ντροπή και Ασυδοσία.
Μετα-Ολυμπιακό Ρεζιλίκι και Αναισθησία.
Μετα-Ολυμπιακά Λάθη και Αποβράσματα.

Αίσχος!
(και που είσαι ακόμα...)

Παράρτημα:
Να τονίσω ότι όταν με ρωτούσαν "Είσαι περήφανο που η χώρα σου θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες;", όταν έγραφα Δελτία Τύπου για το "Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα", όταν ξημεροβραδιαζόμουν καταγράφοντας λίστες και καταμετρώντας τα ρούχα των εθελοντών λαμπαδηδρόμων (τους οποίους εγώ, το ίδιο αυτό μικρούλι ξετρύπωνα από τις 4 γωνιές της Ελλάδος), σκεπτόμουν (μεμψήμοιρα ίσως τότε) ότι δεν είμαστε ικανοί να εκμεταλευτούμε την ευκαιρία. Ότι θα λήξει το πανηγύρι και θα μείνουμε να κοιτάμε το άδειο στάδιο να καταρρέει... Μάντικες ικανότητες δεν έχω. Βάση παλαιότερων εμπειριών και απλής λογικής κρίνω και κρίνομαι. Αυτά.

Μάθημα Νο1

Σε ακούμε...

Αφού θέλετε να μάθετε και εγώ θέλω να μιλήσω, λέω να κάνω το ηλεκτρονικό τούτο ημερολόγιο, εφαλτήριο να εκφράσω μερικά από τα μαθήματα που πήρα τον τελευταίο χρόνο.

Μάθημα Νο1:

ΟΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Όλα;

ΌΛΑ!!!

Usual Politics: "If you're not liberal when you're young, you have no heart. If you're not conservative when you're old, you have no brain." - Anonymous (sometimes attributed to Churchill)

Εσύ πάλι, τι θέλεις εδώ;

Εγώ τι θέλω; Είδα φως και μπήκα βρε Μικρούλι! Τι να θέλω; Να σου μιλήσω θέλω, με αφορμή την επίσκεψη της άλλης πλευράς. Δεν έκανα καλά; Ήθελες να μείνεις μόνο σου;

Όχι… Δεν είναι αυτό… Απλώς, μου κάνει εντύπωση που αποφάσισες να εμφανιστείς και εσύ για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό. Σου έλειψα, ή ζήλεψες τη δόξα της άλλης επίσκεψης;

Μμμ… Μάλλον και τα δύο. Ως γνωστόν δεν μπορώ να σου πω ψέματα, οπότε μου μένει μόνο η Αλήθεια που γνωρίζεις ότι δεν με αποχωρίζεται ποτέ.

Χαίρομαι… Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος της επίσκεψής σου; Θέλεις να γίνεις πιο σαφής;

Λοιπόν… Πριν ένα χρόνο περίπου, όπως ήδη ανέφερε και η Little Devil, σε αφήσαμε ελεύθερο να αλωνίζεις προκειμένου να ανακαλύψεις το νόημα της δικής σου Ζωής. Αυτός δεν ήταν ποτέ ο αυτοσκοπός της αρχικής απόφασης. Για την ακρίβεια προέκυψε μετά την αποχώρησή μας από το προσκήνιο της ζωής σου. Όπως καταλαβαίνεις, η αρχική μας απόφαση να μείνεις μόνο σου σε ένα «Ξένο» τόπο, αποτέλεσε μοναδική ευκαιρία να ερευνήσουμε πώς θα αντιδρούσες σε διαφορετικά ερεθίσματα, σε άγνωστο περιβάλλον, σε αφρώδη νερά, χωρίς την ασφάλεια του αόρατου στρώματος που σε γλίτωνε (κατά την άποψή μας) από τα «κακοσκάλια». Κρητικός ιδιωματισμός, αλλά μου βγήκε αυθόρμητα...

Μας ξάφνιασες Μικρούλι. Εμένα ευχάριστα θα έλεγα. Με περισσή αποφασιστικότητα, στάθηκες στα πόδια σου, γέμισες το σακούλι σου εμπειρίες και από ό,τι βλέπω, απέκτησες τα μάτια του Μικρού Ατόμου που γνώρισα πριν από 29 χρόνια. Για την ακρίβεια, άνοιξες τα μάτια σου με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτό που σου δίδαξαν ή επέβαλαν και κοίταξες τον κόσμο ανακαλύπτοντας και την αισιόδοξη πλευρά του.

Όπλα σε αυτή σου την περιήγηση ήταν όσα σου έμαθαν οι παλαιότεροι και νεοφερμένοι συνταξιδιώτες, εξιστορώντας σου τις ιστορίες τους (έχεις άλλωστε το χάρισμα να προκαλείς τον συνομιλητή σου να ανοίξει τις κρυμμένες πτυχές του εαυτού του), αλλά πιστεύω μοναδικό εργαλείο σε αυτή την περιπλάνηση ήταν η σταθερά αυξανόμενη ανάγκη σου να γνωρίσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως ακριβώς είναι.

Μμμ… Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, Little Angel, αλλά δεν με βοηθάς να καταλάβω τι ακριβώς θέλεις σήμερα από εμένα. Να παραδεχτώ ότι έκανα βήματα στη ζωή μου; Να σου πω πώς τα κατάφερα; Η δική μου Αλήθεια είναι ότι Δεν τα Κατάφερα. Ακόμα Προσπαθώ Να Καταλάβω Τι Είμαι...

Ίσως τότε κατανοείς ότι ήρθα για να σε προκαλέσω εγώ με τη σειρά μου να ανακαλύψεις που έχεις φτάσει και που θέλεις να πάς. Να προκαλέσεις τον μικρούλη εαυτό σου για άλλη μια φορά. Μόνο που τώρα έχεις μια άλλη αφετηρία. Γνωρίζεις ότι είσαι Μικρούλι. Το αποδέχεσαι και προχωράς. Ίσως για αυτό είμαι σήμερα εδώ. Ίσως απλώς για να θέσω σε τροχιά ορισμένες στιγμές που ίσως σε ορίσουν με έναν άλλο τρόπο. Απλώς μίλησε μας… Little Devil, or Little Angel, το ίδιο πρόσωπο. Διαφορετικές ανάγκες, αλλά το ίδιο είδωλο. Πες τα να ξαλαφρώσεις… Εάν θέλεις…

"Τι σκαρώνεις πάλι;"

Τι να σκαρώνω βρε μικρούλι;

Ήρθα να σε επισκεφτώ για μερικές ώρες και έχω μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο προσπαθώντας να συνέλθω! Δεν σε είχα αφήσει 1 χρόνο πριν, σε έναν «Ξένο» τόπο, να προσπαθείς να συνέλθεις από το σοκ της προσγείωσης; Δεν σε είχα προειδοποιήσει ότι θα τα βρεις σκούρα, ότι θα σου πάρει μερικές μέρες αλλά θα γυρίσεις τρέχοντας στην αγκαλιά του γνώριμου και οικείου περιβάλλοντος;

Τι είναι αυτά τώρα; Ανεξαρτησίες, Ανάγκες, Ανασυγκροτήσεις, Αυθορμητισμοί, Αλήθειες και Απρόσμενες Αγάπες; Έτσι είπαμε; Μου καταστρέφεις το προφίλ του Ανώριμου και Ανασφαλούς ατόμου που θυμάμαι…

Δεν θέλεις να μετανοήσεις; Δεν θέλεις να επανέλθεις στην πρότερη κατάστασή σου; Δεν θέλεις να βρεις τον «εαυτό» που τόσο πρόθυμα πέταξες;

Αλήθεια, τον πέταξες; Ή απλά Άλλαξες;

Πες τα να ξαλαφρώσεις…