"Τι σκαρώνεις πάλι;"

Τι να σκαρώνω βρε μικρούλι;

Ήρθα να σε επισκεφτώ για μερικές ώρες και έχω μείνει με το στόμα ορθάνοιχτο προσπαθώντας να συνέλθω! Δεν σε είχα αφήσει 1 χρόνο πριν, σε έναν «Ξένο» τόπο, να προσπαθείς να συνέλθεις από το σοκ της προσγείωσης; Δεν σε είχα προειδοποιήσει ότι θα τα βρεις σκούρα, ότι θα σου πάρει μερικές μέρες αλλά θα γυρίσεις τρέχοντας στην αγκαλιά του γνώριμου και οικείου περιβάλλοντος;

Τι είναι αυτά τώρα; Ανεξαρτησίες, Ανάγκες, Ανασυγκροτήσεις, Αυθορμητισμοί, Αλήθειες και Απρόσμενες Αγάπες; Έτσι είπαμε; Μου καταστρέφεις το προφίλ του Ανώριμου και Ανασφαλούς ατόμου που θυμάμαι…

Δεν θέλεις να μετανοήσεις; Δεν θέλεις να επανέλθεις στην πρότερη κατάστασή σου; Δεν θέλεις να βρεις τον «εαυτό» που τόσο πρόθυμα πέταξες;

Αλήθεια, τον πέταξες; Ή απλά Άλλαξες;

Πες τα να ξαλαφρώσεις…