Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους
Κυρίες και κύριοι,
Η κατάσταση δεν ήταν ποτέ σε λανθάνουσα μορφή ούτε και απρόβλεπτα κατέληξαν οι 5 πλευρές να βιώνουν μια "ξαφνική" κατάσταση όπως καθημερινά μας "βομβαρδίζουν" κάποιοι "ειδήμονες". Και πριν προλάβετε μερικοί-μερικοί να μου κολλήσετε και εμένα την ταμπέλα, σας λέω πως ό,τι έχω πει, λέω και θα πω, το στηρίζω σε ό,τι διαβάζω, συζητώ και ακούω. Εάν ανταποκρίνεται σε ένα μέρος της αλήθειας (τί είναι αυτό;) τότε έχει καλώς. Διαφορετικά να διαβάσετε τίποτα άλλο γιατί αυτή η ιστοσελίδα θα σας "παραπληροφορήσει" ηθελημένα.
Λοιπόν, καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι "νικητές" και "ηττημένοι" δεν υπάρχουν σε καμία διαμάχη που συνοδεύεται με βία. Μπορεί να ακούγεται ηλίθιο ή ακόμα και γενικολογία, αλλά πιστεύω ότι στον πόλεμο ο άνθρωπος δεν είναι για να χαιρόμαστε ότι κάποιοι νίκησαν και κάποιοι έχασαν. Όλοι χαμένοι είναι! Από όλες τις απόψεις!
Αλλά όπως μας έλεγε και ο δάσκαλος στο σχολείο ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα των αποτυχημέμων προσπαθειών (ή της παντελούς έλλειψης κάθε προσπάθειας) να κυριαρχήσουν κάποιοι λαοί (βλέπε: Κυβερνήσεις) οικονομικά έναντι κάποιων άλλων. Για να παρασύρουν όμως σε μάχες τα πλήθη, οι κυβερνήσεις χρειάζονται και ένα "ναρκωτικό" που θα παρασύρει τους πολλούς, ή όπως λένε κάποιοι, θα εδραιώσει στις ψυχές των ανθρώπων την πεποίθηση ότι μάχονται για κάτι πολύ σημαντικό. Ιδανικά όπως η ελευθερία, η πατρίδα, η οικογένεια, η θρησκεία, κτλ. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, μια ή περισσότερες διαμάχες αποδείχθηκε ότι είχαν σαν αφετηρία τα πολιτικά φρονήματα, τη θρησκεία ή την προσωπική τιμή (μερικοί το μεταφράζουν ως υπερηφάνια ή ακόμα και εγωϊσμό), αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν οικονομικός. Η Τροία, ο Μεγ. Αλέξανδρος, οι Σταυροφορίες, οι Βαλκανικοί, οι 2 Παγκόσμιοι, πιο τοπικά όπως ο Εμφύλιος στην Ελλάδα ή η σφαγή της Σμύρνης, είναι όλα αποτέλεσμα των κυριαρχικών διεκδικήσεων διαφόρων ηγεμόνων με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη του τόπου τους.
Στον 21ο αιώνα, που οι δικαιολογίες για πολεμικές εχθροπραξίες δεν μπορούν πια να στηριχτούν σε ιδεολογίες, μιας και αυτές μας άφησαν νωρίς, έχουμε επιστρέψει στην ουσία "λευκό" ή "μαύρο" με συντεταγμένες τις διαφορετικές μορφές θρησκευτικής κατήχησης ορισμένων λαών αυτής της γης. Στους πιο φανατισμένους το έδαφος παραμένει έφορο και αναρωτιόμαστε οι υπόλοιποι, πιο λάϊτ εκφραστές της όποιας πίστης, τι τους έχει πιάσει τους Μουσουλμάνους και σφάζονται μεταξύ τους, ή με τους Εβραίους ή με τους Χριστιανούς. Έλα μου ντε; Τι; Όσοι υποστήριζαν ότι όλα γίνονται για την κυριαρχία στην περιοχή, συνδέοντας την πολεμική κραυγή με τις αγανακτισμένες κραυγές των οδηγών αυτοκινήτου όταν πηγαίνουν να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ με το πολύτιμο υγρό, έχουν κάποιο δίκιο αλλά όχι απόλυτο. Με την Αμερική να πληρώνει τελευταία ιδιαιτέρως ακριβά την βενζίνη της και με τους διαφόρους ειδήμονες να κράζουν την πολιτική των Ρεπουμπλικάνων στα ΜΜΕ (λες και οι Δημοκρατικοί θα έπρατταν διαφορετικά! Λίγο να ζήσεις εδώ, σε αυτό το σημείο σε πιάνει υστερικό γέλιο!) η πολιτική "μπαίνουμε και όποιον πάρει ο Χάρος" που έχει αναπτύξει η Αμερική με τη συναίνεση όλων των "σημαντικών" Ευρωπαϊκών κρατών μετά την πατατιά των Αμερικάνων με τους Δίδυμους και την Ισπανική τραγωδία με τα τρένα, δεν έχει τα αποτελέσματα που κάποιοι ειδικοί είχαν προβλέψει. Το πετρέλαιο ανεβαίνει (καλό είναι να γνωρίζει κάποιος ότι το μεγαλύτερο ποσοστό πετρελαίου οι Ηνωμένες Πολιτείες το αγοράζουν από τη Ν. Αμερική), η κατάσταση της "διπλωματίας" έχει φέρει λαούς στα πρόθυρα του παροξυσμού και τη Διεθνή Κοινότητα (εκφραστές της οποίας είναι ο Ο.Η.Ε. και λοιποί) να ψάχνεται ποιος φταίει στο παιχνίδι με τα φασόλια αλλά να μην προχωρά στην "επίλυση" του προβλήματος. Μην φαντασιώνεστε μια "εξωτερική" δύναμη να τους τα βρίσκει (Ισραήλ, Παλαιστηνίων, Λιβάνου, Συρίας, Ιράν, Ιράκ, κλπ.) ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ!!! Δεν τους συμφέρει... Μπορεί να τους ηρεμήσει τώρα για να μην πέσει καμιά μεγαλύτερη "καρπαζιά" από κανέναν τρελάρα με μεγάλες πυρηνικές φιλοδοξίες, αλλά σε 6 ή 36 χρόνια, εδώ θα είναι τα παιδιά μας (για όσους σκοπεύουν να φέρουν στον κόσμο κι άλλα "κορόϊδα") και θα προσπαθούν να αναλύσουν τα ίδια και χειρότερα.
Δεν θέλω να καταλήξω αλλά είναι τεράστιο το γαμ... το θέμα. Όλο αυτό προκέκυψε από ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ άρθρο που διάβασα στο Time αυτής της εβδομάδας και το οποίο έχει τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) "Γιατί πολεμάνε αυτοί εκεί κάτω μαμά;" Δεν ξέρω εάν το μπλέξιμο που προσπαθούν οι άνθρωποι να εξηγήσουν έχει ή θα έχει μελλοντικά κάποια λύση (αμφιβάλλω!) αλλά τουλάχιστον για όσους αναρωτιούνται το γιατί συμβαίνει και το τί ακριβώς συμβαίνει, αξίζει να αφιερώσουν την απαιτούμενη ώρα και να το διαβάσουν!
Ιδιαίτερα διαβάζοντας τον "καλό" Ιρανό ηγέτη που ζητάει και από τις 2 πλευρές (ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΟΒΟΒΟΣ!!!) να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, όταν ο ίδιος και η Χεζμπολάχ έχουν τον ίδιο χρηματοδότη και η συγκεκριμένη οργάνωση κρατάει όμηρο, όχι μόνο τους Ισραηλινούς (που με τη σειρά τους κρατούν "όμηρο" τους Αμερικανούς και εκείνοι με τη σειρά τους όλους εμάς), αλλά και το ίδιο το Λίβανο, που όμως δεν θέλει να πολεμήσει, αλλά τι να κάνει χωρίς στρατό της προκοπής... (παραμένει στην αδρανή κατάσταση να δέχεται την ιστορία να γράφεται στο έδαφος που του πήρε 15 χρόνια να ξαναοικοδομήσει και να βλέπει το κάποτε τουριστικό θέρετρο της Μέσης Ανατολής τώρα να γκρεμίζεται σε μερικές ημέρες - να σας τα γράψω και αυτά αναλυτικά εάν σας ενδιαφέρουν). Τώρα κάποιων η "ιδέα" είναι μήπως τα "κανόνησαν έτσι και στο Ιράν" ώστε να φύγουν από επάνω τους τα φώτα της "δημοσιότητας" και το βλέμμα των Αμερικανών και να πέσει πάνω σε Λίβανο και Παλαιστίνη και τον τώρα πια εκφραστή της Αμερικανικής τρομοκρατο-λαγνίας, Ισραήλ. Η Αμερική εντωμεταξύ -δηλωμένα- δεν μιλάει -ναι έχει κακιώσει- σε Χεζμπολάχ (εξτρεμιστική θρησκευτικο-πολιτική οργάνωση του Λιβάνου με θέσεις στο κοινοβούλιο της χώρας και πλήρως εξοπλισμένης), σε Χαμάς (εξτρεμιστική οργάνωση των Παλαιστηνίων με πολιτική ισχύ μετά το πέρας των πρόσφατων εκλογών που τους έφερε στην εξουσία) και Συρία που υποθάλπει "εγκληματίες" και "τρομοκράτες," ενώ με προϋποθέσεις μιλά με το Ιράν (που μέχρι πρόσφατα ήταν σύμμαχος των Αμερικανών και έχει φτάσει τώρα να απειλείται με πόλεμο, σε περίπτωση που δεν σταματήσει τα επικίνδυνα "παιχνίδια" με τα πυρηνικά προγράμματα).
Δεν ξέρω που και εάν θα καταλήξουν κάπου μετά τη Ρώμη οι "μεγάλοι και μικροί" και αυτού του πλανήτη, αλλά ειλικρινά θλίβομαι να ακούω μόνο αντι-εβραϊκά σχόλια, όσο και να διαβάζω την υπεροψία που φέρνει η απόγνωση και η οικονομική κυριαρχία σε μια δύναμη όπως της Ισραηλινής (που δεν μπορεί ούτε λόγω γοήτρου να κάνει πίσω τώρα!).
Αντε να μας δω παλικάρια μου... Άντε να μας δω...
Η κατάσταση δεν ήταν ποτέ σε λανθάνουσα μορφή ούτε και απρόβλεπτα κατέληξαν οι 5 πλευρές να βιώνουν μια "ξαφνική" κατάσταση όπως καθημερινά μας "βομβαρδίζουν" κάποιοι "ειδήμονες". Και πριν προλάβετε μερικοί-μερικοί να μου κολλήσετε και εμένα την ταμπέλα, σας λέω πως ό,τι έχω πει, λέω και θα πω, το στηρίζω σε ό,τι διαβάζω, συζητώ και ακούω. Εάν ανταποκρίνεται σε ένα μέρος της αλήθειας (τί είναι αυτό;) τότε έχει καλώς. Διαφορετικά να διαβάσετε τίποτα άλλο γιατί αυτή η ιστοσελίδα θα σας "παραπληροφορήσει" ηθελημένα.
Λοιπόν, καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι "νικητές" και "ηττημένοι" δεν υπάρχουν σε καμία διαμάχη που συνοδεύεται με βία. Μπορεί να ακούγεται ηλίθιο ή ακόμα και γενικολογία, αλλά πιστεύω ότι στον πόλεμο ο άνθρωπος δεν είναι για να χαιρόμαστε ότι κάποιοι νίκησαν και κάποιοι έχασαν. Όλοι χαμένοι είναι! Από όλες τις απόψεις!
Αλλά όπως μας έλεγε και ο δάσκαλος στο σχολείο ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα των αποτυχημέμων προσπαθειών (ή της παντελούς έλλειψης κάθε προσπάθειας) να κυριαρχήσουν κάποιοι λαοί (βλέπε: Κυβερνήσεις) οικονομικά έναντι κάποιων άλλων. Για να παρασύρουν όμως σε μάχες τα πλήθη, οι κυβερνήσεις χρειάζονται και ένα "ναρκωτικό" που θα παρασύρει τους πολλούς, ή όπως λένε κάποιοι, θα εδραιώσει στις ψυχές των ανθρώπων την πεποίθηση ότι μάχονται για κάτι πολύ σημαντικό. Ιδανικά όπως η ελευθερία, η πατρίδα, η οικογένεια, η θρησκεία, κτλ. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, μια ή περισσότερες διαμάχες αποδείχθηκε ότι είχαν σαν αφετηρία τα πολιτικά φρονήματα, τη θρησκεία ή την προσωπική τιμή (μερικοί το μεταφράζουν ως υπερηφάνια ή ακόμα και εγωϊσμό), αλλά ο πραγματικός λόγος ήταν οικονομικός. Η Τροία, ο Μεγ. Αλέξανδρος, οι Σταυροφορίες, οι Βαλκανικοί, οι 2 Παγκόσμιοι, πιο τοπικά όπως ο Εμφύλιος στην Ελλάδα ή η σφαγή της Σμύρνης, είναι όλα αποτέλεσμα των κυριαρχικών διεκδικήσεων διαφόρων ηγεμόνων με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη του τόπου τους.
Στον 21ο αιώνα, που οι δικαιολογίες για πολεμικές εχθροπραξίες δεν μπορούν πια να στηριχτούν σε ιδεολογίες, μιας και αυτές μας άφησαν νωρίς, έχουμε επιστρέψει στην ουσία "λευκό" ή "μαύρο" με συντεταγμένες τις διαφορετικές μορφές θρησκευτικής κατήχησης ορισμένων λαών αυτής της γης. Στους πιο φανατισμένους το έδαφος παραμένει έφορο και αναρωτιόμαστε οι υπόλοιποι, πιο λάϊτ εκφραστές της όποιας πίστης, τι τους έχει πιάσει τους Μουσουλμάνους και σφάζονται μεταξύ τους, ή με τους Εβραίους ή με τους Χριστιανούς. Έλα μου ντε; Τι; Όσοι υποστήριζαν ότι όλα γίνονται για την κυριαρχία στην περιοχή, συνδέοντας την πολεμική κραυγή με τις αγανακτισμένες κραυγές των οδηγών αυτοκινήτου όταν πηγαίνουν να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ με το πολύτιμο υγρό, έχουν κάποιο δίκιο αλλά όχι απόλυτο. Με την Αμερική να πληρώνει τελευταία ιδιαιτέρως ακριβά την βενζίνη της και με τους διαφόρους ειδήμονες να κράζουν την πολιτική των Ρεπουμπλικάνων στα ΜΜΕ (λες και οι Δημοκρατικοί θα έπρατταν διαφορετικά! Λίγο να ζήσεις εδώ, σε αυτό το σημείο σε πιάνει υστερικό γέλιο!) η πολιτική "μπαίνουμε και όποιον πάρει ο Χάρος" που έχει αναπτύξει η Αμερική με τη συναίνεση όλων των "σημαντικών" Ευρωπαϊκών κρατών μετά την πατατιά των Αμερικάνων με τους Δίδυμους και την Ισπανική τραγωδία με τα τρένα, δεν έχει τα αποτελέσματα που κάποιοι ειδικοί είχαν προβλέψει. Το πετρέλαιο ανεβαίνει (καλό είναι να γνωρίζει κάποιος ότι το μεγαλύτερο ποσοστό πετρελαίου οι Ηνωμένες Πολιτείες το αγοράζουν από τη Ν. Αμερική), η κατάσταση της "διπλωματίας" έχει φέρει λαούς στα πρόθυρα του παροξυσμού και τη Διεθνή Κοινότητα (εκφραστές της οποίας είναι ο Ο.Η.Ε. και λοιποί) να ψάχνεται ποιος φταίει στο παιχνίδι με τα φασόλια αλλά να μην προχωρά στην "επίλυση" του προβλήματος. Μην φαντασιώνεστε μια "εξωτερική" δύναμη να τους τα βρίσκει (Ισραήλ, Παλαιστηνίων, Λιβάνου, Συρίας, Ιράν, Ιράκ, κλπ.) ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ!!! Δεν τους συμφέρει... Μπορεί να τους ηρεμήσει τώρα για να μην πέσει καμιά μεγαλύτερη "καρπαζιά" από κανέναν τρελάρα με μεγάλες πυρηνικές φιλοδοξίες, αλλά σε 6 ή 36 χρόνια, εδώ θα είναι τα παιδιά μας (για όσους σκοπεύουν να φέρουν στον κόσμο κι άλλα "κορόϊδα") και θα προσπαθούν να αναλύσουν τα ίδια και χειρότερα.
Δεν θέλω να καταλήξω αλλά είναι τεράστιο το γαμ... το θέμα. Όλο αυτό προκέκυψε από ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ άρθρο που διάβασα στο Time αυτής της εβδομάδας και το οποίο έχει τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) "Γιατί πολεμάνε αυτοί εκεί κάτω μαμά;" Δεν ξέρω εάν το μπλέξιμο που προσπαθούν οι άνθρωποι να εξηγήσουν έχει ή θα έχει μελλοντικά κάποια λύση (αμφιβάλλω!) αλλά τουλάχιστον για όσους αναρωτιούνται το γιατί συμβαίνει και το τί ακριβώς συμβαίνει, αξίζει να αφιερώσουν την απαιτούμενη ώρα και να το διαβάσουν!
Ιδιαίτερα διαβάζοντας τον "καλό" Ιρανό ηγέτη που ζητάει και από τις 2 πλευρές (ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΟΒΟΒΟΣ!!!) να σταματήσουν τις εχθροπραξίες, όταν ο ίδιος και η Χεζμπολάχ έχουν τον ίδιο χρηματοδότη και η συγκεκριμένη οργάνωση κρατάει όμηρο, όχι μόνο τους Ισραηλινούς (που με τη σειρά τους κρατούν "όμηρο" τους Αμερικανούς και εκείνοι με τη σειρά τους όλους εμάς), αλλά και το ίδιο το Λίβανο, που όμως δεν θέλει να πολεμήσει, αλλά τι να κάνει χωρίς στρατό της προκοπής... (παραμένει στην αδρανή κατάσταση να δέχεται την ιστορία να γράφεται στο έδαφος που του πήρε 15 χρόνια να ξαναοικοδομήσει και να βλέπει το κάποτε τουριστικό θέρετρο της Μέσης Ανατολής τώρα να γκρεμίζεται σε μερικές ημέρες - να σας τα γράψω και αυτά αναλυτικά εάν σας ενδιαφέρουν). Τώρα κάποιων η "ιδέα" είναι μήπως τα "κανόνησαν έτσι και στο Ιράν" ώστε να φύγουν από επάνω τους τα φώτα της "δημοσιότητας" και το βλέμμα των Αμερικανών και να πέσει πάνω σε Λίβανο και Παλαιστίνη και τον τώρα πια εκφραστή της Αμερικανικής τρομοκρατο-λαγνίας, Ισραήλ. Η Αμερική εντωμεταξύ -δηλωμένα- δεν μιλάει -ναι έχει κακιώσει- σε Χεζμπολάχ (εξτρεμιστική θρησκευτικο-πολιτική οργάνωση του Λιβάνου με θέσεις στο κοινοβούλιο της χώρας και πλήρως εξοπλισμένης), σε Χαμάς (εξτρεμιστική οργάνωση των Παλαιστηνίων με πολιτική ισχύ μετά το πέρας των πρόσφατων εκλογών που τους έφερε στην εξουσία) και Συρία που υποθάλπει "εγκληματίες" και "τρομοκράτες," ενώ με προϋποθέσεις μιλά με το Ιράν (που μέχρι πρόσφατα ήταν σύμμαχος των Αμερικανών και έχει φτάσει τώρα να απειλείται με πόλεμο, σε περίπτωση που δεν σταματήσει τα επικίνδυνα "παιχνίδια" με τα πυρηνικά προγράμματα).
Δεν ξέρω που και εάν θα καταλήξουν κάπου μετά τη Ρώμη οι "μεγάλοι και μικροί" και αυτού του πλανήτη, αλλά ειλικρινά θλίβομαι να ακούω μόνο αντι-εβραϊκά σχόλια, όσο και να διαβάζω την υπεροψία που φέρνει η απόγνωση και η οικονομική κυριαρχία σε μια δύναμη όπως της Ισραηλινής (που δεν μπορεί ούτε λόγω γοήτρου να κάνει πίσω τώρα!).
Αντε να μας δω παλικάρια μου... Άντε να μας δω...
Αυτα ειπε το Mikrouli στις 7/26/2006 12:00:00 π.μ.
Ας το παρει το ποταμι: 5
