2.3.13

Lo mejor de mi vida eres tu...

https://www.youtube.com/watch?v=p9_Tudgl8KE

Que mas puedo decir aparte de eso? Te amo y te agradesco por todo.

26.3.12

The Catedral de Sal

Οκτώβριος 2007 και χτυπάει το τηλέφωνο... Βρίσκομαι καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή μου, ως συνήθως χαζεύω στο διαδίκτυο και ο ήχος με ξαφνιάζει αλλά ευχάριστα. Λες και η συνέχεια ήταν ήδη γνωστή. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια οικεία ανδρική φωνή με ρωτάει φιλικά πώς είμαι... Καλά, απαντώ αυτόματα και κάπου εκεί ξεκινά η συζήτηση. Μια συζήτηση που με έκανε να πάρω μια απόφαση που άλλαξε τη ζωή μου.

Η φορ
ά που δεν δείλιασα να απαντήσω "ΟΚ, έρχομαι" με οδήγησε τον Δεκέμβριο του 2007 σε μια απρόσμενα φιλόξενη πλευρά του πλανήτη όπου οι άγνωστοι τότε σε εμένα ήχοι των Ισπανικών συλλαβών με μαγνήτισαν με την ζεστασιά τους. Ερωτεύτηκα τα πάντα. Τον κόσμο που με έβαλε στο σπίτι του, την αύρα της χώρας, την ευφάνταστη ιδέα του φίλου να με καλέσει σε αυτό το ταξίδι, την περιπέτεια που έζησα, την οργάνωση ενός ακόμα ταξιδιού στο άγνωστο, τη πανέξυπνη γλώσσα, την παλλόμενη μουσική, τα πάντα... Και μια νύχτα ξαφνικά ένιωσα μια διαφορετική ματιά να με διαπερνά σε μια νέα ιστο-πόρτα που άνοιξε σε εκείνη τη μακρινή χώρα.

Μια ματιά που έμελε να με ταξιδέψει σε άγνωστα μονοπάτια, που με έκανε να ταξιδέψω σε ακόμα μια νέα χώρα 10 μήνες αργότερα και όπως με κοίταξε με ειλικρίνια την πρώτη μέρα έτσι συνέχισε να μου δίνει χωρίς όρους και να με κοιτάει με αγάπη μέχρι και σήμερα.

Σε αυτό το σήμερα, ήρθαμε μαζί, ταξιδεύοντας από την μια άκρη αυτού του πλανήτη στην άλλη και σχεδιάζει μαζί μου το κοινό μας μέλλον πλέον...


Απόκοσμο! Πώς μια απόφαση αλλάζει τη ζωή σου. Πώς μια στιγμή σε οδηγεί κάπου που ποτέ δεν φανταζόσουν. Πώς από νεκρή αισθάνεσαι και περισσότερο ζωντανή και πάλι.


Από εκείνη την πρώτη χώρα κράτησα τα πάντα, αλλά κυρίως την απίστευτη διάθεσή της για ζωή. Παρόλο που γνώρισα στη συνέχεια και άλλους τόπους, εξίσου ξεχωριστούς και διαφορετικούς απ' ότι μέχρι τότε είχα ζήσει, η Λατινική Αμερική παραμένει ένας τόπος χαραγμένος στην καρδιά μου.

Σήμερα, περίπου 4 χρόνια μετά την πρώτη γνωριμία μας, παρόλο που εσύ έχεις φύγει, δίπλα στο μικρούλι σου στέκεται ένας νέος φύλακας άγγελος.

Με αγάπη σου ανακοινώνω πως φέτος το καλοκαίρι θα κάνω ένα βήμα που θα ήθελα να ήσουν εδώ να γευτείς μαζί μου. Ίσως το δεις και γελάς με την μάπα μου από κάπου. Ίσως πάλι όχι... Σημασία έχει ότι είσαι, ήσουν και θα είσαι για πάντα μαζί μου! Μέσα μου!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσους ακολουθούν την καρδιά τους... Το ωραιότερο απ' όλα σε αυτή τη ζωή είναι το ίδιο το "ταξίδι"...

Να ζήσουμε αγάπη μου!
Στην Ελλάδα, στη Χιλή, ή όπου αλλού!

26.6.11

Το Μικρούλι ξαναχτυπά!


...και τσακίζεται.... όπως πάντα.

Η ανάγκη του να τα πω κάπου, στο υπερπέραν μάλλον, με βάζει πάλι σε αυτήν την τόσο αγαπημένη, αλλά και τόσο μακρινή, πια για μένα, θέση. Μπροστά σε μια οθόνη, με καφέ και τσιγάρα στα αριστερά μου να σκέφτομαι τι να πω και πως θα μιλήσω μετά από τόσο καιρό... Ναι, ήρθε η ώρα να μιλήσω...

Αυτό σκέφτηκα και τώρα που κάθησα να γράψω και ένα συναίσθημα με συνεπήρε και πάλι που είχα, τολμώ να πω, σχεδόν ξεχάσει. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω...
Από την αρχή θα μου πείτε, αλλά δεν ακούω κανέναν να μου το λέει ζωντανά, πέρα από το μικρό μου μυαλουδάκι. Όχι ότι χρειάζομαι παρότρυνση... Με τέτοια ξεροκεφαλιά, δεν νομίζω ούτε με παρακάλια να το ξεκινούσα εάν δεν το ένιωθα. Αλλά επειδή είναι η δεύτερη φορά που κάθομαι μπροστά στον αγαπημένο μου υπολογιστή (που πρόσφατα του έκανα format και τρέχει λιγάκι καλύτερα από το τελευταίο χρόνο) και δεν ήμουν σίγουρο ότι το θέλω να μιλήσω ήταν αρκετό για να το κάνω κιόλας. Μάλλον και αυτό το δύσμοιρο (το μυαλό) παιχνίδια παίζει μαζί μου, και έτσι αντί από την αρχή, λέω να κάνω το αντίθετο. Να ξεκινήσω λέγοντας μερικά πράγματα από το τέλος...

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011: Η ημέρα του ηλιθίου ξημέρωσε σήμερα για εμένα. Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν πως ακόμα δεν είχα κάνει την φορολογική μου δήλωση και έτσι για να ησυχάσω την συνείδησή μου, είπα στον εαυτό μου ότι αυτό το ΣΚ θα την κάνω, γιατί όπως ανέφερε στο τέλος και το εκκαθαριστκό σημείωμα κάπως έτσι θα συνεισφέρω και εγώ στα πολλαπλά έξοδα της Ελλαδίτσας. Και έπαθα τα πολλαπλά εγκεφαλικά με το νούμερο... Πλήρης απογοήτευση... Δουλεύω σαν το παλαβό, 12-14 ώρες την ημέρα και δεν μου μένει ΤΙΠΟΤΑ τελικά! Απολύτως τίποτα!

Άρα, εκτός από μικρό και ανόητο, έγινα για άλλη μια χρονιά μικρό, ανόητο και φορολογήσιμο. Το γνώριζα και το περίμενα, δεν αντιλέγω, άλλωστε όλοι μαζί τα φάγαμε, όπως είπε κάποτε και ένας "σοφός", απλώς δεν θυμάμαι ούτε τη γεύση ούτε την όψη των όσων κατανάλωσα. Ας είναι... για καλό μόνο, γιατί με την γνωστή μου απαισιοδοξία στο βρόντο τα βλέπω κι αυτά που θα δώσω και φέτος, μαζί όλα τα υπόλοιπα μικρούλια του Ελλαδιστάν που βλέπουν την πανέμορφη πατρίδα μας να γίνεται βορά στα νύχια όλων των απαρκτικών εκεί έξω και εμείς περιμένουμε να τελειώσει η ταινία και να γραφτεί το THE END για να ξυπνήσουμε από το λήθαργό μας.

Δεν είμαι εναντίων της συνεύρεσης των ανθρώπων στο Σύνταγμα, Αγανακτισμένων και Μη, τουναντίον, αλλά επειδή το αποτέλεσμα δεν το βλέπω και κανείς όταν του χρωστάνε, έστω και με ληστρικούς όρους δανεισμού, δεν τα χαρίζει, θεωρώ πως το πανηγύρι τελείωσε και εμείς δεν λέμε α) να το χωνέψουμε και β) να αντιδράσουμε ουσιαστικά. Και με την αντίδραση, δεν εννοώ την στείρα αναπαραγωγή των δικαιολογημένων αιτημάτων σε μια πλατεία, αλλά εννοώ τη δράση. Τη δράση που ξεκινάει από όλους εμάς και αναπτύσσεται, θεριεύει και ζωντανεύει στις ψυχές κατακλύζοντας το καθημερινό και κάνοντας το αύριο καλύτερο. Γενικολογίες; Δεν νομίζω. Δεν είμαι κακό παιδί. Δεν είμαι άπιστο γαϊδούρι, ούτε εαυτούλης. Μάλλον τους άλλους σκέφτομαι λέγοντας πως πρώτο εγώ το μικρούλι πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι σωστότερο απέναντι στους άλλους. Από το πρακτικό και ουσιαστικό, μέχρι το θεωρητικό μέρος της καθημερινής μου συναλλαγής με τους συμπολίτες μου. Τεσπα...ας αλλάξω θέμα.

Τι άλλα; Χμ... Είπα να "αθληθώ" και νωρίς-νωρίς το πρωί ανέβηκα στην ταράτσα του μικρούλικου σπιτιού μου (δεν παραπονιέμαι, έχω ένα ταβάνι να με πλακώσει σαν έρθει το τσουνάμι), για να ποτίσω τις γλαστρούλες που με κόπο και προσοχή τοποθέτησα εκεί πάνω πριν από περίπου 3 εβδομάδες και να την πλύνω. Ή έτσι λέω, γιατί κυρίως τα πόδια μου έπλυνα, καθώς μουλιάσανε όσο πλατσούριζα μέσ' στα νερά σαν παιδί!

Κοιτώντας προς τα πίσω αναρωτιέμαι που βρίσκομαι όλο αυτόν τον καιρό και έχω σωπάσει. Σίγουρα είμαι σε ένα γραφείο, κάπου στην Αθήνα, να πνίγω τον καημό μου για όσα συμβαίνουν, για όσα άλλα εξελίσσονται και με αφορούν άμεσα, για όσα δεν γνωρίζω και κάποια στιγμή θα γίνουν. Κυρίως με ενοχλεί που δεν είμαι ξέγνοιαστο (και πόσους ακόμα άλλωστε) με αποτέλεσμα ούτε ένα μπάνιο της προκοπής να μην έχω κάνει ακόμα. Ουπς! Αυτό ήταν ψέμα.... Ναι, το παραδέχομαι. Βούτηξα πριν από 2 Σαββατοκύριακα το θεϊκό μου κορμί στο Κρητικό πέλαγος, αλλά επειδή ήταν 10 το βράδυ και επειδή ο ήλιος δεν με είδε δεν το μέτρησα. Συγνώμη, λάθος μου! Γιατί στην ψυχή μου μέτρησε το ζεστό νερό που με έλιωσε όταν μπήκα μέσα. Θυμάμαι πως άστραφτε το δέρμα μου κάτω από το φως της σελήνης, κάνοντάς το να λαμπυρίζει σαν ασήμι και αναρωτήθηκα γιατί δεν έχω μνήμες τότε που (θα'θελα!) ήμουν δελφίνι, ψαράκι, μαλάκιο μέσα σε κάποιο όστρακο ή απλώς φύκι, αλλά η μνήμη μου σταματά κάπου στα 3-4 έτη της ύπαρξής μου από ως άλλος ένας μαλ.... του ανθρώπινου γένους.

Έφυγε εκείνος και όλα σταμάτησαν. Ο πατέρας μου. Τον έχασα 16 Μαίου 2009. μου λείπει ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ, αλλά πέρα από το εγωιστικό συναίσθημα, δεν έχω πλέον τον φίλο μου μαζί μου, δεν είναι κοντά να μου πει "Ξύπνα! Μην Φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ!". Πλέον είμαι ΕΓΩ εδώ και πρέπει ΕΓΩ να μπορώ, να αντέχω, να ξυπνάω, να γερνάω. Εγώ χωρίς δεκανίκια. Χωρίς συναισθηματικές εξαρτήσεις και πολλές-πολλές ανάγκες.

Δεν είμαι πια το μικρούλι λέει ο καθρέπτης της ψυχής μου. Γέρασα απότομα.

Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να σιωπάσω και πάλι. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

Στο επανειδήν!

8.7.09

It was a really good year

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Καλύτερό Μου Φίλο.

Στον ΜΟΝΑΔΙΚΟ, ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ, Πατέρα μου...




Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω πόσο σε αγαπώ και πόσο απίστευτα μου λείπεις.

Με σημάδεψες όσο κανείς και θα'σαι για ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

Όπως είπες.... "...στην αστραπή που λέγεται ζωή...

18.12.08

Και μετά τι;


Δεν ξέρω ποιο από όλα τα γεγονότα που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε καθημερινά με έχει φέρει σε αυτήν την τόσο τραγική κατάσταση, ώστε πλέον να αισθάνομαι μόνο την πλήρη ανυπαρξία ως πιθανή διέξοδο. Το τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στο μυαλό και τη ζωή του κάθε Έλληνα για να θέλει να πάρει "τα όρη και τα άγρια βουνά" δεν θέλω να το εξετάσω ή να το κρίνω αυτή τη στιγμή. Σιωπηλό θέλω να παραμείνω και τις περισσότερες ώρες της ημέρας θέλω να καλωσορίσω τον ύπνο, ως λύτρωση στο αδιέξοδο της σκέψης που ποτέ δεν ησυχάζει. Θα ήθελα να πάψω να σκέφτομαι για λίγο. Ούτε τα σοβαρά ούτε τα γελοία, ούτε τα ουσιαστικά, ούτε τα ανούσια. Τίποτα. Ενώ η κάθε σκέψη μου μοιάζει με διακοπή της σιωπηλής ροής του προγράμματος που επιζητώ, η "ευχή" της ανυπαρξίας μου φαντάζει ύβρις και κοινή ομολογία της δειλίας μου. Δειλιάζω να κοιτάξω στα μάτια τα άλλα μικρούλια και να πω κι εγώ "πάμε παρακάτω". Πώς προχωράς; Πού πας; Από που αντλείς δυνάμεις; Πού θέλεις να φτάσεις; Τα μέσα, ο προορισμός, η εσωτερική αναζήτηση αλλά κυρίως ο στόχος είναι άγνωστα θέματα πλέον και προβλέπω ότι θα αποτύχω σε αυτές τις "εξετάσεις" και ως γνήσιο φυτό, που τρέμει την αποτυχία, θέλω να τις αποφύγω και έτσι οδηγούμαι με μαθηματική ακρίβεια στην ανυπαρξία της νεκρής σκέψης. Τίποτα το απλό, καθημερινό δεν με φέρνει προ των ευθυνών μου να συνεχίσω, ή να θέλω να συνεχίσω να βιώνω αυτήν την παραζάλη, και να αισθάνομαι και τυχερό που την αισθάνομαι-έστω κι αν δεν μπορώ να την ελέγξω. Εκτός από τα ατελείωτα τσιγάρα με γεύση μέντας που καπνίζω συνεχώς πρέπει να πήρα και δόσεις από τα ναρκωτικά της πραγματικότητας, γιατί τόση μαυρίλα δεν δικαιολογείται ούτε από ΕΜΟ, ούτε κι από "πολιτικά συνειδητοποιημένο" πολίτη "δημοκρατικού" έθνους. Ο μόνος φόβος που έχω είναι η συνειδητοποίηση ότι το μόνο δεδομένο σε αυτήν την αδιέξοδη και μάταιη πορεία μας είναι το Τίποτα που ως άλλο "φως" μοιάζει να μας περιμένει στο βάθος του τούνελ της ζωής. Και έτσι, ολοένα και περισσότερο, σε συνδυασμό με το αυξημένο υπαρξιακό μου άγχος τελευταία, νιώθω να μου φταίνε τα πάντα, όσα κάποτε ίσως γνώρισα και όλα όσα ποτέ δεν πρόκειται να αξιωθώ να ζήσω. Και επειδή ρέστα σε δανεικό τραπέζι δεν δίνει κανείς, όπως κι άλλα πράγματα, πραγματικά δεν αισθάνομαι καθόλου, μα καθόλου, καλά. Για την ακρίβεια δεν αισθάνομαι τον εαυτό μου ικανό να αντεπεξέλθει στο οτιδήποτε. Νιώθω τα μέλη μου μουδιασμένα και πέρα από την απέραντη λύπη ένα μυδίασμα τρεμοπαίζει στα χείλη μου ειρωνικά, χλευάζοντας την "ουσία" για την οποία όλοι κόπτονται. Ένα μούδιασμα σε όλο μου το κορμί και μια αίσθηση βίαιης εισαγωγής μεταλλικού αντικειμένου σε μυϊκό ιστό. Ίσως κάποιος ιατροδικαστής να αποφανθεί εάν ήταν σφαίρα, μαχαίρι ή απλώς απέραντη βλακεία... Εγώ δηλώνω: ~Οut of service~

14.12.08

Όνειρα γιαλατζί....

Μικρέ Φωκίωνα τα είπες όλα... ή τουλάχιστον όσα έχουν κάποια σημασία. Χαίρομαι επίσης που σχολιάζεις την "καυτή" και "οργισμένη" επικαιρότητα με την κατάλληλη δόση καυστικότητας και κρατάς το κείμενό σου "ζωντανό," παρά την οσμή "θανάτου" που αναγκαστικά αναδύει...

Τι να σου πω κι εγώ το Μικρούλι... Φυσικό επακόλουθο των ημερών μας όλο αυτό το άμορφο και άσχημο αποτέλεσμα που βιώνουμε. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι ότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, στο συνοικιακό μικρό μας μπουρδελάκι χάσαμε την τσατσά (την "έκανε" πριν δει πελάτες) και άφησε το φωτάκι να αναβοσβήνει σε όλες τις κομματικές παραλλαγές της καθημερινής μας παραζάλης. Έτσι η κάθε «ιερόδουλη» ζητάει τα δικά της και ο κάθε «πελάτης» τα κάνει γυαλιά-καρφιά εάν δεν του προσφερθούν τα όσα ζητήσει. Δυστυχώς, η ιστορία μας διδάσκει ότι σε κάθε "τραγική" στιγμή, σαν κι αυτή που ζούμε, η συνειδητοποίηση του μεγέθους της ξεφτίλας που είμαστε αναγκασμένοι να ξεπεράσουμε μοιάζει με απροσπέλαστη θάλασσα και εμείς καραβοκύρηδες σε πεισματάρικο σαπιοκάραβο. Το κακό είναι ότι ως γνήσιοι ρομαντικοί, ορισμένα μικρούλια από εμάς, έχουμε και την ψευδαίσθηση / απαίτηση (πες το όπως θες) να ξεπεράσουμε, με δανεικά όνειρα, τα δεδομένα που εμείς κληρονομήσαμε από την "τυχερή" γενιά των γονιών μας και θα κληροδοτήσουμε στα δικά μας παιδιά και ίσως και στα εγγόνια μας (για όσους φιλοδοξούν να κάνουν ή ήδη έχουν...)

Η ανάγκη να ξεράσουμε τα εσώψυχα μας και την χρόνια καταπιεσμένη οργή που νιώθουμε, δυστυχώς δεν βρίσκει άλλη διέξοδο εκτός από αυτή της γενικής κατακραυγής, και άκρως αναμενόμενο θα προξενήσει κι άλλες φθορές στην πορεία της. Αλλά οι «παραπλανηθέντες» δημόσιοι λειτουργοί, τα λογιστικά «λάθη» των μαύρων ταμείων, οι «υποσχέσεις» εξυγίανσης του δημόσιου φορέα και των εκφραστών του από τους έχοντες και κατέχοντες την εξουσία (1η, 2η, 3η ή και 4η) δεν φαίνεται να έχει τελεσφορήσει. Ίσως και δυστυχώς, κι αυτό το παιχνίδι να είναι καλοστημένο και από κάποιους καλά οργανωμένο ώστε να αποτύχει με το μεγαλύτερο δυνατό πολιτικό «κόστος» ώστε να οδηγηθούν ανυποψίαστοι και μη στο μέλλον που κάποιους φαίνεται να εξυπηρετεί. Με προετοιμάζω λοιπόν να «διαβάζω» πίσω από τις λέξεις τα σημεία των καιρών ώστε να μην καταρρεύσει, και αυτή τη φορά, υπό το βάρος της εν γένει αδιαφορίας που μας διέπει ως παγκόσμια "κοινότητα" και αυτή η κοινωνική αναταραχή, αλλά να έχει κάποιο, έστω και ελάχιστο, αποτέλεσμα.


Αρνούμαι να υπακούσω στη λογική που λέει «Εάν δεν είναι στην αυλή μας δεν είναι δικό μας το πρόβλημα!» Μέγα λάθος κύριες και κύριοι. Όπως και με τους χρηματοπιστωτικούς παγκοσμιοποιημένους κανόνες, έτσι και οι σημερινές παγκόσμιες "αγορές" μοιράζονται κοινές "ανησυχίες" έστω κι αν
οι εκφάνσεις τους είναι για πολλούς κοινωνικά κατακριτέες. Όπως διαφαίνεται, με την ανάγκη που έχουν οι σημερινοί καρεκλο-κένταυροι να κρατήσουν τα ηνία της παραπαίουσας κατάστασης, η ορμή της όποιας κατακλυσμιαίας κοινωνικής κατακραυγής και επιρροής, δεν θα μείνει εντός εθνικών, φυλετικών, πολιτικών, ή ιδεολογικών ορίων. Ξαφνικά, το καπάκι στη χύτρα της συνείδησης του καθενός μας θα ανατιναχτεί και θα πάρει σβάρνα ότι άφησε όρθιο, ή σε υποστυλώματα, το άγχος της επιβίωσης. Όπως και η «παγκόσμια οικονομική κρίση» έτσι και αυτή η «κοινωνική αναταραχή» (άμεσο αποτέλεσμα της πρώτης ή απλώς συμπορευόμενη αλλά διαφορετική μορφή έκφανσης της ίδιας έλλειψης εμπιστοσύνης του "επενδυτικού" ή "πελατειακού" κοινού) προμηνύει το αποτέλεσμα της εγχώριας ή παγκόσμιας καθυστερημένης επανάστασης της μεσαίας αστικής τάξης μπροστά στην κατάφορη αδικία του: «Γιατί όχι κι εγώ;»

Ειλικρινά, ελπίζω, να μην συνεχίζουμε να παρακολουθούμε από απόσταση και σαν «υπνωτισμένοι» την εν δυνάμει αλλαγή και να μην «προβληματιστούμε» άλλο ένα βράδυ καθισμένοι αναπαυτικά απέναντι από την καινούργια τηλεόραση plasma που χρεώσαμε στην καρτούλα που προλάβαμε να ξετινάξουμε πριν πιάσει πάτο η ανασφάλειά μας και το «θρησκευτικό» μας φρόνημα και ξεχάσουμε τη ρήση: "Έχει ο Θεός..."

Δυστυχώς, ως πηγή στέρεψε κι αυτός και έπαψε να δίνει πίστωση σε όνειρα γιαλατζί...

7.11.08

Η επόμενη ημέρα...

Ο Ομπάμα κινείται γρήγορα για την προεδρική μετάβαση

Ο εκλεγέντας (από το βράδυ της Τρίτης, 4ης Νοεμβρίου, 2008) νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Barack Ομπάμα, κινείται με γοργούς ρυθμούς από χθές προκειμένου να συμπληρώσει τα νέα στελέχη της διοίκησής του και να χαράξει την απάντησή του για την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Ταυτόχρονα με την προγραμματισμένη πρώτη του μετεκλογική επίσκεψη στο Λευκό Οίκο κάλεσε να συγκληθεί το δικό του οικονομικό γνωμοδοτικό συμβούλιο προκειμένου να συνεδριάζει για την εξεύρεση λύσης με έντονα τα σημάδια της επιδείνωσης των δημοσιονομικών προοπτικών της χώρας.

Με την παγκόσμια οικονομία να παραπαίει, τα ανησυχητικά στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Εργασίας, σήμερα Παρασκευή, να φωτογραφίζουν τους δείκτες σε κάθετη πτώση μετά τις έντονες απώλειες θέσεων εργασίας στο εσωτερικό, τις χρηματοπιστωτικές αγορές σε παρατεταμένη κρίση, και τους ξένους ηγέτες σε απόλυτη απόγνωση, όλος ο πλανήτης προσδοκά από τη νέα κυβέρνηση Ομπάμα να στελεχώσει τη διοίκησή της και να θέσει τις κατάλληλες βάσεις ώστε να επιδείξει πώς θα καταφέρει να διαχειριστεί την κατάσταση.

Ως απάντηση, ο νεο-εκλεγής Πρόεδρος Ομπάμα πρέπει να καταφέρει να ισορροπήσει μεταξύ της συνεργασίας του με τον άκρως αντιδημοφιλή πρόεδρο Μπους (του οποίου οι πολιτικές αποφάσεις έφεραν, κατά τους αναλυτές, τη χώρα ένα βήμα πριν τη διάλυση και ισχυροποίησαν την παγκόσμια κατακραυγή) και του αγώνα του για την πολυ-υποσχόμενη "αλλαγή" στην πορεία της χώρας. Αλλά καλώς ή κακώς η μεταβατική περίοδος στην εξουσία της χώρας θα λάβει τέλος σε 2, ½ μήνες πριν μπορέσει να προδιαγράψει τη δική του πορεία και να προτείνει τα όποια δικά του διορθωτικά έκτατα ή μόνιμα μέτρα.

Ως κερασάκι στην τούρτα του χάους, είναι οι απότομες πτώσεις στις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές αγορές και η σημερινή άνοδος του Dow Jones κατά 282 μονάδες δεν κατάφερε να ισοσκελίσει την πτώση της Πέμπτης, όπου ο δείκτης Dow Jones παρουσίασε πτώση στο βιομηχανικό μέσο όρο της τάξεως τον 443 μονάδων, ή σχεδόν στο 5 τοις εκατό, συγκεντρώνοντας ένα διήμερο απώλειών σε περίπου 1.000 σημεία.

Προχωρώντας γρήγορα για τη μετάβαση, ο Ομπάμα ανακοίνωσε την επιλογή του στο πρόσωπο του Rahm Emanuel ως τον πιο κατάλληλο επικεφαλή για το προσωπικό του Λευκού Οίκου (ο επίσημος τίτλος είναι "Chief of Staff"), διότι όπως ο Ομπάμα τόνισε "...έχει βαθιές γνώσεις για την πρόκληση που αποτελούν τα οικονομικά ζητήματα που είναι μπροστά μας αλλά και στο κέντρο της προσοχής της διοίκησής μας.''

TREASURY CHIEF (Υπουργός Οικονομικών)

Σε έναν μακρύ κατάλογο με τις επικείμενες συναντήσεις, το νέο κυβερνητικό επιτελείο αναζητά το κατάλληλο πρόσωπο για τη θέση του Υπουργού των Οικονομικών. Με βάση τα ειδησιογραφικά πρακτορεία η συγκεκριμένη απόφαση του Ομπάμα θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη, ως προς την επιλογή του συγκεκριμένου Υπουργού, και εξετάζει τις περιπτώσεις, μεταξύ άλλων, των Η. Lawrence Summers, ο οποίος κατείχε το συγκεκριμένο αξίωμα κατά τη διάρκεια της θητείας του Bill Clinton, καθώς και του Timothy F. Geithner, που είναι ο νυν Πρόεδρος της New York Federal Reserve Bank.

Ακόμη καθώς ο Ομπάμα κινείται προς την ανάληψη της εξουσίας, καταλυτικά τον βοηθούν τα εκλογικά αποτελέσματα της περασμένης Τρίτης καθώς στις "δημοκρατικές" πολιτείες πρόσθεσε και τη Βόρεια Καρολίνα--που σύμφωνα με τους ανάλυτές των εκλογών ο Ομπάδα κατάφερε να διεξάγει εκεί μια εξαιρετική καμπάνια καταφέρνοντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων--μια πολιτεία που δεν είχε ψηφίσει Δημοκρατικό υποψήφιο για πρόεδρο από το 1976.

Συγκεκριμένα, η ψηφοφορία ανέδειξε τον Δημοκρατικό υποψήφιο ως νικητή (στη Βόρεια Καρολίνα τα αποτελέσματα έδωσαν 49,9 τοις εκατό στον Ομπάμα και 49,5 τοις εκατό στον John McCain). Κατά την εκλογή του ως ο 44ος πρόεδρος της χώρας, ο Ομπάμα έχει συγκεντρώσει επίσημα μέχρις στιγμής 364 ψήφους εκλεκτόρων υπέρ αυτού και ο McCain μόλις 162, ενώ με 12 ακόμη έδρες να μένουν να αποφασιστούν (11 έδρες στο Μιζούρι και μια στην Νεμπράσκα).

Ο Ομπάμα έδωσε την πρώτη του μετεκλογική συνέντευξη τύπου σήμερα Παρασκευή, νωρίς το απόγευμα, αλλά παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό εξαφανισμένος από τα μάτια του αμερικανικού κοινού από την Πέμπτη καθώς η πρόσφατα εμπλουτισμένη Μυστική Υπηρεσία τον μεταφέρει από το Σικάγο όπου χρειάζεται. Νωρίτερα, κατέληξε στο περιφερειακό αρχηγείο του FBI στο Σικάγο για να λάβετε την πρώτη του ενημέρωση ως ο νέος προέδρος της χώρας από τον Mike McConnell, διευθυντή των εθνικών μυστικών υπηρεσιών.

Αλλά η μεταβίβαση της εξουσίας λαμβάνει χώρα σε δύο μέτωπα, με τον πρόεδρο Μπους να καλεί τα μέλη του προσωπικού του Λευκού Οίκου στο South Loan (το "νότιο λιβάδι" του Λευκού Οίκου) όπου και δεσμεύτηκε να προβεί σε μια "άνευ προηγουμένου προσπάθεια για να διασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση της εξουσίας κατά την πρώτη μεταβίβαση της προεδρίας μετά από τις επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001".

ΜΕΤΑΒΑΣΗ

O Bush είπε ότι θα καλωσόριζε τον Ομπάμα στον Λευκό Οίκο μετά την εκλογή του και αυτή τη Δευτέρα είναι κανονισμένη η πρώτη τέτοια συνάντηση μετά τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές.

"Έχουμε μπροστά μας οικονομικές προκλήσεις που δεν θα παύσουν για να αφήσουν το νέο Πρόεδρο να εγκατασταθεί," είπε ο Μπους. "Αυτή θα είναι και η πρώτη μεταβατική περίοδος σε περίοδο πολέμου τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.''

Ο Ομπάμα, ο οποίος αρνήθηκε να παραστεί ως Πρόεδρος στην παγκόσμια οικονομική σύνοδο κορυφής κανονισμένη να λάβει χώρα στις 15 Νοεμβρίου 2008 στην Washington, DC, είπε ότι προσβλέπει στη συνάντηση με τον Μπους και την Πρώτη Κυρία Λόρα Μπους, σε αυτό που θα μπορούσε να είναι η μοναδική ευκαιρία να βρεθούν τετ-α-τετ με τον νυν Πρόεδρο και τον διάδοχό του πριν από τις 20 Γενάρη ημέρα ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ.

"Τον ευχαριστώ για την προώθηση με το πνεύμα του δικομματισμού που είναι απαραίτητο για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε ως έθνος,'' είπε ο Ομπάμα, προσθέτοντας ότι η σύζυγός του, Μισέλ, θα έρθει μαζί του, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Οβάλ Γραφείο (Oval Office) και στους υπόλοιπους χώρους της μελλοντικής τους Προεδρικής κατοικίας. Οι δύο κόρες τους δεν θα τους ακολουθήσουν φεύγοντας από το σχολείο για αυτό το ταξίδι.

Κανένας νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, στη σύγχρονη εποχή, δεν έχει δεχθεί τόσες πιέσεις για να κυβερνήσει στην ουσία πριν από την επίσημη ορκωμοσία του. Με αυτό κατά νου, ο Ομπάμα και ο εκλεγέντας Αντιπρόεδρος Joe Biden θα συναντηθούν την Παρασκευή με τα μέλη του νέου οικονομικού γνωμοδοτικού συμβουλίου για την εξεύρεση μέτρων που θα ανακουφίσουν τη μεσοαστική τάξη και την εισροή κεφαλαίων στην αγορά.

Η ομάδα, που συναρμολογήθηκε για να προσφέρει ευρείου φάσματος οικονομικές συμβουλές, περιλαμβάνει τον δισεκατομμυριούχο επενδυτή Warren Μπουφέ, τον Summers και τον προκάτοχός του ως γραμματέας του αμερικανικού εθνικού θησαυροφυλακίου, Robert E. Rubin, τον Paul A. Volcker, πρώην πρόεδρο του Federal Reserve και τον Eric E. Schmidt, διευθύνοντος συμβούλου του γίγαντα Google.

Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται επίσης ο Δήμαρχος Antonio R. Villaraigosa του Λος Άντζελες και η Κυβερνήτης του Michigan Jennifer M. Granholm.

Αυστηρό χρονοδιάγραμμα

Ενώ ο Ομπάμα εστιάζει σε μεγάλο βαθμό στην οικονομία, οι συμβούλοί του τονίζουν ότι εργάζεται για όλους τους τομείς της κυβέρνησής του. Αφιέρωσε την Πέμπτη το απόγευμα στην πραγματοποίηση και λήψη τηλεφωνικών κλήσεων, με το χρόνο του να διαιρείται με τον ίδιο ακριβή προγραμματισμό που χρησιμοποίησε κατά την άκρως πειθαρχημένη προεδρική του εκστρατεία.

Από το γραφείο του στο κέντρο του Σικάγο, μίλησε σε εννέα ηγέτες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, του Gordon Brown Πρωθυπουργού της Βρετανίας, του Πρωθυπουργού του Ισραήλ Εχούντ Ολμέρτ και της Καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ.

Ο Ομπάμα προσπαθεί να οικοδομήσει την ομάδα του εν μέσω εικασιών, όπως συνήθως αντιμετωπίσουμε στην Ουάσιγκτον κατά τη διάρκεια μιας μετάβασης, για το ποιος θα καλύψει τη νέα διοίκηση, όπου οι ανταλλαγές πληροφοριών και ονομάτων είναι εξίσου συχνές και με ελάχιστη σχέση με την πραγματική διαδικασία επιλογής.

Για παράδειγμα, ορισμένοι στην Ουάσιγκτον εστιάζονται σε δημοσιεύματα που ανακοινώνουν τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών Colin L. Powell, ένα διάσημο δημοκρατικό αφρο-αμερικανό που ενέκρινε την εκλογή Ομπάμα πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ως το νέο Υπουργό Εκπαίδευσης. Την είδηση άφησε να διαρεύσει ένας από τους πιο στενούς φίλους του Πάουελ την Πέμπτη.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ακόμη, καθώς αυτός κοιτάζει μπροστά στο ποιος θα τον περιβάλλει μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Ομπάμα είναι επίσης σε συνεργασία με τους δημοκρατικούς ηγέτες του Κογκρέσου, οι οποίοι κάνουν σχέδια για την κατασκευή δύο οικονομικών κινήτρων. Το πρώτο μέτρο οικονομικής ενίσχυσης θα είναι μικρότερο, ίσως μέχρι και $ 100 δισ. δολλάρια, για να περάσει στη σύνοδο αυτού του μήνα για να πάρει την υπογραφή του Μπους. Το δεύτερο θα είναι μεγαλύτερο, συμπεριλαμβανομένων των φορολογικών περικοπών για τους χαμηλούς και μέσου εισοδήματος εργαζόμενους, και θα είναι έτοιμο μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου 2009.

Ο Ομπάμα είναι το συντονισμό με τους Δημοκρατικούς του Κογκρέσου για τη δημιουργία οικονομικών σχεδίων τα οποία θα περιλαμβάνουν περισσότερα οφέλη για ανέργους, κουπόνια τροφίμων, ενισχύσεις στις οικονομικά ταλαιπωριμένες πολιτείες και πόλεις, καθώς και δαπάνες για έργα υποδομής που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και κρατούν ανθρώπους στις δουλειές του. Ο επικεφαλής Emanuel δήλωσε "Κανείς δεν θέλει ποτέ μια κρίση να πάει χαμένη. Είναι μια ευκαιρία να κάνουμε σημαντικά πράγματα που θα μπορούσαν διαφορετικά να μη γίνουν," είπε σε μια συνέντευξή του. "Το 1974 και το 1978 ποτέ δεν ασχοληθήκαμε αρκετά με αυτές τις κρίσεις και η εξάρτησή μας από το ξένο πετρέλαιο, ποτέ δεν άλλαξε.''

Το στρατόπεδο Ομπάμα είναι υπό το καθεστώς πίεσης από την υπάρχουσα δημόσια διοίκηση, σύμφωνα με πολλούς αξιωματούχους εξοικειωμένους με την κατάσταση, ειδικά από τον υπουργό Χένρι Πώλσεν, που επιμένει στη συμπαραγωγή του προγράμματος "bailout," το οποίο παραμένει αντι-δημοφιλές μεταξύ των αμερικανών ψηφοφόρων, παρά την ευρεία συναίνεση ότι ήταν ουσιώδες για την αποτροπή της οικονομικής κατάρρευσης. Το Υπουργείο Οικονομικών έχει διαθέσει χώρους γραφείων, έως τώρα αχρησιμοποίητους, για τους συμβούλους και εκπροσώπους του Ομπάμα.

Όλα τα παραπάνω είναι ειδήσεις.

Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι το μέλλον μας προβλέπεται ιδιαίτερα δυσοίωνο, ανεξάρτητα πολιτικής παράταξης ή πολιτικού αρχηγού...

Όπως και στην Ελλάδα, δεν κυβερνούν αυτοί άλλωστε...