'Εκθεση 2

"Μπόρα είναι, θα περάσει."

Αμ δεν το βλέπω....

Δεν ξέρω εάν και σε εσάς συμβαίνει κάτι παρόμοιο, αλλά κάθε Παρασκευή τρέχω σαν το τρελό πατσαβουράκι να προλάβω όσα η εβδομάδα δε μου δίδαξε ότι "Δεν έχω χρόνο να τελειώσω!"

Από συμφωνίες, ραντεβού και τιμολόγια, μέχρι καταθέσεις προτάσεων τα ψώνια της βδομάδας και το 1,000ο επεισόδιο τoυ Seinfeld*

Νομίζω ότι ζω μια "Μεγάλη Παρασκευή" κάθε εβδομάδα, που δυστυχώς επαναλαμβάνεται χωρίς μεγάλες διαφοροποιήσεις και χωρίς (αυτό είναι το μόνο σίγουρο) καμία προειδοποίηση.

Μέχρι να πω "Καλημέρα" στο φύλακα της εισόδου του κτιρίου που στεγάζεται ο υπαρκτός (και ανύπαρκτος) κόσμος μου, να πιω μια γουλιά καφέ (ετοιματζίδικο, μη φανταστείτε πολυτέλειες) και να κατορθώσω να ξυπνήσω από το λήθαργο της τελετουργίας Ξύπνησα - Ντύθηκα - Έτρεξα - Έφτασα, το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο είναι φίσκα στα Επείγοντα και ΚΑΤΕπείγοντα μηνύματα, από συναδέλφους, συνεργάτες, πελάτες και φυσικά το ευτράπελο, εμού του ιδίου! (Ναι, όσο κι αν σας ακούγεται εξωφρενικό, στέλνω email στον εαυτό μου, να μου θυμίσω να κάνω κάτι την επόμενη μέρα, μέσα στον πανικό της προηγούμενης! Θα σας προλάβω και θα πω, Όχι, το ημερολόγιο με τις υπενθυμίσεις του δεν είναι αρκετό...)

Η τελευταία Παρασκευή που κατάφερα να κλείσω τον υπολογιστή της δουλειάς πριν τις 6:30 μμ και να πάω σπιτάκι μου να αράξω την αρίδα μου στον καναπέ (επισημαίνω ΧΩΡΙΣ να πάρω τον laptop της δουλειάς στο σπίτι για να εργαστώ και το Σαββατοκύριακο!) χρονολογείται περίπου στα δεν-έχω-ιδέα μ.Χ. Χρονολογία με νόημα! Την ίδια χρονιά μετονομάστηκε ο «γνωστός» σε «άγνωστος» στρατιώτης, ο Μαμαλάκης κέρδισε την πρώτη του τηλεοπτική καταξίωση, η Ελληνική κυβέρνηση τήρησε ΌΛΑ όσα υποσχέθηκε στην προεκλογική της εκστρατεία και ο μήνας του μέλιτος έγινε Σαββατοκύριακο στο εξοχικό (και πολύ σου είναι... το εξοχικό!)

Το σίγουρο είναι ότι η παρούσα «έκθεση» ΔΕΝ είναι προϊόν γκρίνιας. Τουναντίον! Συνειδητοποίηση είναι, ενός φαινομένου που απλώς θέλω να μοιραστώ με τα λοιπά «μικρούλια» αυτού του πλανήτη, ψάχνοντας να βρω μια άκρη στο κουβάρι της Αριάδνης, που ανάθεμα την ώρα της, πήγε και ερωτεύτηκε το Θησέα για να την εγκαταλείψει στη Νάξο με τον "χικ-χικ" Διόνυσο. Σκότωσε ο χέστης, ο Θησέας, το Μινώταυρο (το τονίζω το χέστης, μιας και χρειάστηκε ένα όνειρο και μερικές μαλαγανιές από το Διόνυσο για να εγκαταλείψει την Αριάδνη) και την έκανε αλλά γαλλικά από την πατρίδα του Καζαντζάκη (αυτός ήρθε πολύ αργότερα βέβαια, μην σας μπερδέψω μιας που έχουμε και τα 50-χρόνια από το θάνατό του, αυτή την εβδομάδα) και όπου φύγει-φύγει ο τετραπέρατος.

Τα’δε τα σκούρα, εδώ που τα λέμε. Σου λέει, "αυτή η οχιά είχε τη λύση του προβλήματός μας από την αρχή και άφηνε τα τρυφερούδια (7 Αθηναίους & 7 Αθηναίες) στο έλεος του αδηφάγου Μινώταυρου τόσο καιρό". Μα καλά τόσο ζντουπ ήταν και οι Αθηναίοι, που ακούν λαβύρινθο και δεν σκέφτονται «ένα σκοινί, μια κιμωλία, μια σακούλα χαλικάκια ρε παιδιά!»

Αναπάντητο θα μου μείνει το ερώτημα, τι έτρωγε ο Μινώταυρος πριν την κατανάλωση Αθηναίων... Χμ...

Για όσους το ’παιξαν άρρωστοι στο σχολείο, τα παλικάρια και τα κοριτσόπουλα από την Αθήνα, ήταν το τίμημα που ο Μίνωας ανάγκασε τους Αθηναίους να πληρώνουν για 9 χρόνια, μιας και σκότωσαν το γιο του τον Ανδόγεω και αυτός τους κήρυξε πόλεμο και τους νίκησε.

Τι σόι ληγμένα «έπιναν» η αρχαίοι μας πάντως δεν ξέρω...

Δεν στέρευε η φαντασία τους με τίποτα!

Το σίγουρο είναι ότι από καιρό πρέπει να έχουν τελειώσει, ιδιαίτερα εάν κρίνω από κάτι ιστορίες δι’ αγρίους που μας ταΐζουν στο ελληνικό τηλεοπτικό στερέωμα.

Ξέφυγα ολίγον τι, αλλά βάζω στοίχημα, ότι Παρασκευή το ανακοίνωσαν στο Θησέα ότι θα συναντήσει το Μινώταυρο. Παρασκευή θα συνάντησε και το ταυράκι μας τον άλλο κόσμο. Όσο για την Αριάδνη, ε, μυαλό θέλει; Παρασκευή θα ξύπνησε στη Νάξο και έμαθε από χειρόγραφο σημείωμα του Θησέα ότι πάει για τσιγάρα και επιστρέφει.

Ευτυχώς το νέο της αμόρε Διόνυσος (ο οποίος εθεάθη με τον Πάνα ένα δειλινό – εννοείται Παρασκευής!) την ενημέρωσε ότι ο Θησέας της έπεφτε λίγος και ήταν καιρός να πιει ένα ποτηράκι να ξεχάσει το κακό που τη βρήκε... και να’ρθει να του κάτσ... ε... να του κάνει παρέα στο καπηλειό.

Κάπως έτσι καταλήγει κανείς στο πολιτικό στερέωμα...

Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.

*τοπικό τηλεοπτικό έδεσμα

Panas in position to ask the goat if he is her God