Επιστροφή στα θρανία!

Έκθεση 1^η

Θέμα: Πώς σας φάνηκε η επιστροφή σας στο σχολείο?

Τέλειωσε και αυτό το καλοκαίρι και χάρηκα πολύ που είδα τους φίλους μου και πάλι στο προαύλιο με μαλλιά ανακατεμένα, μερικά δόντια να λείπουν ή καινούργια να έχουν κάνει την εμφάνισή τους, και τη δασκάλα ίδια και απαράλλαχτη όπως την αφήσαμε τον Ιούνιο. Αλλά εμένα, άλλο με «καίει» να μοιραστώ σήμερα, με αφορμή την παρούσα έκθεση ιδεών.

Αυτό που έμαθα, είναι ότι οι καλοκαιρινοί ξέγνοιαστοι μήνες είναι για τους λίγους. Για να γίνω πιο συγκεκριμένο, το φετινό καλοκαίρι ήταν όμορφο για όσους κατάφεραν και γλίτωσαν το τσουρούφλισμα εν μέσω διακοπών (δεν εννοώ από τον ήλιο καθώς για αυτό υπάρχει γιατροσόφι και λέγεται γιαούρτι-δροσερό εάν γίνεται). Για τους πολλούς, η Μεγαλόχαρη επιφύλασσε μια άλλη έκπληξη, τραταρισμένη με ένα είδος γλυκοπικρόξινου ηδύποτου, ονόματι "Η Ελλάδα Καίγεται Πριν Από Εθνικές Εκλογές".

Για τις πρόσφατες τραγικές εικόνες που όλοι παρακολουθήσαμε, δεν έχω να πω πολλά. Τα πολλά τα είπαν όλα εκείνοι οι ειδικοί αναλυτές, και υπεύθυνο-ανεύθυνοι τούτου του άμοιρου τόπου. Όλα για το ζήτω, ενώ μέχρι και τα ξένα ΜΜΕ έδωσαν στην Ελλαδίτσα μας το ρόλο που της ανήκει, κλείνοντας «πρώτο τραπέζι πίστα» και παρακολουθώντας με «κομμένη την ανάσα» τις εξελίξεις μέσα από πρωτοσέλιδα, ολοσέλιδα αφιερώματα, «αποκλειστικά» ρεπορτάζ και διαδικτυακές μοιρολατρίες που δεν οδηγούσαν πουθενά.

Χωρίς μάχιμες πολεμίστρες, παρακολούθησα και εγώ σαν μικρούλι, από την ασφαλή θέση του θεατή--πρωτίστως λόγω απόστασης και δευτερευόντως λόγω δειλίας--τον «άμαχο» πληθυσμό της πατρίδας μου να συνειδητοποιεί τις αμέτρητες αδυναμίες της χώρας μας, ενώ κινδυνεύει να γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη, να παρακαλεί, να μάχεται, να παρακολουθεί, να αναλύει, αλλά κυρίως να ικετεύει τον Ύψιστο να λυπηθεί την γη που του έδωσαν οι πρόγονοί του να πατεί με δύναμη, θάρρος και αυταπάρνηση και να προσπαθεί να δώσει στους επιτήδειους το μάθημα που τους αξίζει.

Σενάριο επιστημονικής φαντασίας δηλαδή...

Μάρτυς μου ο Τουτάτης (όπως φανερώνει το όνομά του, το οποίο προέρχεται από τη ρίζα τούτα, που σημαίνει "λαός", ήταν ο "πατέρας του λαού", ο θεός της φυλής), πρώτα θα πάει η Google στο φεγγάρι και μετά η Ελλάδα στον 21^ο αιώνα. Δεν μπορώ να περιγράψω ούτε την οργή, ούτε τη λύπη μου, και ευχαριστώ εκ βάθους καρδιάς όσους κατά κοινή ομολογία είχαν τα απαραίτητα cohones* και «stepped on the “hot” plate» κινδυνεύοντας, ή ακόμα και χάνοντας τη ζωή τους, για να σώσουν μια χώρα που ανακοινώνει τον εαυτό της σε Κατάσταση Έκτατης Ανάγκης, δανείζεται πυροσβεστικά αεροπλάνα και δυνάμεις κατάσβεσης από τις γείτονες, ή πιο μακρινές δυνάμεις, και δεν έχει στις νομαρχίες καταχωρημένα τα στοιχεία που της είναι απαραίτητα για να «πατάξει» τον πύρινο εχθρό...

Το κέρατό τους το βερνικωμένο δηλαδή!!!

Ούτε υδροφόρες, ούτε οχήματα, ούτε τίποτα... Και να τρέχει ο λαός (όσος τουλάχιστον ξεσηκώθηκε από τον καναπέ, σεζλόνγκ, και τηλεοράσεις) που δεν άντεξε τις εικόνες φρίκης και τη μυρωδιά του καμένου, με τις μάνικες, τα λάστιχα και τους κουβάδες, να περισώσει ανθρώπους, ζώα, σπίτια, δάση και καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Και μετά σου φταίει το κράτος... ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ!!! Το κράτος ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ. Δεν είναι το Κράτος αυτεξούσιος και ανεξάρτητος οργανισμός. Εμείς το ψηφίζουμε (άντε να το δούμε και αυτό το επεισόδιο, καθώς όπως είπε κάποτε και η φιλόσοφος Θεοπούλα «Κόβεται το Σεξ?»), εμείς το κληρονομούμε και εμείς το αφήνουμε να πάει να πνιγεί.

Έλεος πια.

Έλεος...

*Εάν κυρία δεν γνωρίζετε τι σημαίνει η λέξη “cohones” μάλλον ήρθε η ώρα να έχουμε μια ανοιχτή συζήτηση με την υπόλοιπη τάξη (χωρίς ή και με τους γονείς μας παρόντες), αλλά κυρίως με καλεσμένο κανένα πιο «περπατημένο» φίλο ή φίλη σας.

Υποσημείωση:

Κυρία σας παρακαλώ να κάνετε την καρδιά της πέτρα και να με συγχωρέσετε για την όχι και τόσο κόσμια γλώσσα του παραπάνω κειμένου...

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση.

Με σεβασμό,
Το Μικρούλι σας!

(σλουρπ...σλουρπ...) Δεν είναι ώρα τώρα να πάω σπίτι με κανένα μηδενικό! :-)