'Αλλαξα πλευρό και έβαλα κυλοτάκι παρδαλό!
Δεν ξέρω εάν η ευτυχία είναι δωμάτιο και αυτό έχει πόρτα και αυτή έχει πάνω κλειδαριά, αλλά το κλειδί της μου το έδωσε μια παρέα στο διαδίκτυο χωρίς να ζητήσεις κανείς τους ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!Παίδες σας ευχαριστώ!
Όλα θα πάνε καλά, γιατί πώς αλλιώς μπορούνε να πάνε;
Λοιπόν, σουφρώνω τα χειλάκια *σε ναζιάρικο χαμόγελο* και σηκώνω μανικάκια να παλέψω με ανανεωμένη διάθεση και αρκετή δύναμη για ένα καλύτερο σήμερα!
Να'στε όλοι καλά!
Φιλιά!
ΥΣ. Ελληνίδα σε ευχαριστώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ για την special αφιέρωση! :o)))
Αυτα ειπε το Mikrouli στις 5/15/2006 12:00:00 μ.μ.
6 Comments:
δεν έχω τίποτα υπόψη μου που να προσφέρει happiness όντας μόνο 3 εκατοστά!
Είναι τέλεια τέτοια κλειδάκια!
Απλά πρέπει να προσέχουμε που τα δίνουμε...
Ευτυχώς, τα παιδιά το έδωσαν σε εσένα αλλά εσύ τώρα πρέπει να προσέξεις σε ποιόν θα το δώσεις... ;)
Το κλειδί της ευτυχίας είναι δικό σου. Πάρτο
@Λαμπρούκος: Έμπενε Γιούτσο, έμπενε!!!
;ο)
@The Gypsy: Έχω όλους εσάς μικρή μου γύφτισα! Για τους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους, πάντα κάτι βρίσκεται στο σπίτι της αισιόδοξης γενιάς!
;ο)
@Μαρίνα: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσφορά! Τώρα μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να μεταλαμπαδεύσω την ευτυχία στους ενδιαφερόμενους!
;ο)
@Οrlando: XAXAXAXAXA (για το σχόλιό σου στο comment του Λαμπρούκου!)
Όσο για μένα, "πίσω έχει το μικρούλι την ουρά!"
;ο)
@Mazdoc: Μια που έχεις όρεξη για διάλογο, ή καλή ελληνική κουβέντα (έναν βαρύ γλυκό πιάσε βρε παιδί!), θα σου απαντήσω αναλυτικά (δεν ήξερες, δεν ρώταγες;)
Το λεπόν...(είναι επίτηδες το λάθος!)
Θα συμφωνήσω μαζί σου λέγοντας ΟΧΙ, όσες φορές μετάνιωσα για τις επιλογές μου ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ το εύκολο άλλοθι της αγάπης για τον πλησίον... Μπήκα στον πειρασμό είναι η αλήθεια, αλλά όταν το φίλτραρα ανατρίχιασα στη σκέψη ότι με αυτή μου την πράξη/κουβέντα θα αδικούσα κατάφορα έναν αθώο και μαζί με αυτόν και εμένα που τον επέλεξα να με "παρασύρει" να πάρω την όποια επιλογή μετάνιωσα. Γιατί στην ουσία δεν μετανιώνουμε την επιλογή μας. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε. Εμείς την πήραμε βάση συγκεκριμένων κριτηρίων τα οποία είχαμε στη διάθεσή μας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Το αποτέλεσμα δεν μας αρέσει σε γεύση και οσμή και λέμε ότι εάν είχαμε κλείσει τα μάτια και τα αυτιά και δεν είχαμε κινηθεί προς την κατεύθυνσή του, θα είχαμε γλυτώσει. Μπαρμπούτσαλα!
Όχι η απόφαση ήταν και είναι δική μου.
Εδώ ήρθα γιατί το ήθελα ΕΓΩ το πτυχίο και την όποια γνώση και εμπειρία. Όσες πιέσεις και εάν δέχθηκα να έρθω νωρίτερα, ή να το αναβάλλω για αργότερα, ήρθα όταν ένιωσα έτοιμο να πράξω αναλόγως. Ωρίμασαν και οι συνθήκες δεν λέω, δεν το βιάστηκα τολμώ να πω καθόλου. Απλώς αποφάσισα κάποια στιγμή να βάλω τα δικά μου θέλω πάνω από τα όσα περίμεναν και ήθελαν οι όποιοι άλλοι από εμένα, και στην τελική όποια θέλω είχα χρεωθεί οικειοθελώς να αποπληρώνω, γιατί έτσι κάποια άλλη στιγμή αποφάσισα ότι με συμφέρει. Μετά βέβαια, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, άλλαξα γνώμη.
Άρα για να εξηγούμαστε, ΔΕΝ ΧΡΕΩΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ! ΑΝΔΡΑ-ΓΥΝΑΙΚΑ-ΓΟΝΙΟ-ΑΔΕΛΦΟ-ή-ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗ!
Θεωρώ ότι είτε οι αποφάσεις είναι καλές, κακές, ή μέτριες, είναι αυτές που μας ορίζουν όχι μόνο ως όντα αλλά και ως δοχεία. Παίρνω, δίνω, παίρνεις, δίνεις. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Δούνε και λαβείν. Δεν χωράνε τα παράπονα είναι η αλήθεια (ούτε και προς τον εαυτό μας) και ας μου ξεφεύγουν μερικές συγνώμες στους πιο ακατάλληλους ανθρώπους και ώρες...
Το ότι οι φύλοι *το "φι" επίτηδες εδώ με "υ"!* θα φύγουν το γνωρίζω! Σαν τα φύλλα, μόνο που τους λείπει το δεύτερο λάμδα για να ξεφύγουν πιο γρήγορα.
Το ότι οι άλλοι, οι ΦΙΛΟΙ, θα μείνουν όπως και να'χει και αυτό το γνωρίζω. Για την ακρίβεια και στις δύο περιπτώσεις το ζω, οπότε κοντός ψαλμός αλληλούϊα... Είμαι προετοιμασμένο και δεν περιμένω να δω τους φίλους μου να απομακρύνονται για να πω ότι επιστρέφω στο Ελλάντα. Σκληρό μπορεί, αλλά αληθινό. Το έχω ξαναφάει το συγκεκριμένπ πιλάφι και μπορώ να πάρω κι άλλη μερίδα (ακόμα και από Κρητικό πιλάφι) χωρίς να βαρυστομαχιάσω. ΚΑΡΑτσεκαρισμένο!
Τώρα, το ότι μου περνάνε σκέψεις εάν πρέπει σιγά σιγά τώρα που τελείωσα και δεν βρίσκω δουλειά που να καλύπτει όλα μου τα θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα δεν συνδέεται, τουλάχιστον όχι ουσιαστικά, με κάποια αποτυχία την οποία προσπαθώ να αποφύγω ή να καλύψω. Αντιθέτως, δόξα τον όποιο θεό πιστεύω, είμαι υγιής και ας καπνίζω σαν τον πούστη, είμαι μια χαρά από εμφάνιση και ας υπάρχουν πάντα καλύτεροι, έχω όσο μυαλό μου επέτρεψε να αποφοιτήσω με άριστα από το πανεπιστήμιο του Γιώργου (όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν - δεν εννοώ κανέναν έλληνα!) και να σου πω και την αλήθεια, όντως αν με κοιτάξω από μακριά, μπορεί να πω, "Καλά πάει, τί προβληματίζεται;"
Η ουσία όμως του προβληματισμού μου δεν είναι η τυχόν αποτυχία (την οποία συνέδεσα προηγουμένως με την οπτική γωνία που έχουν οι τρίτοι με το άτομό μας) αλλά η συνειδητοποίηση (νωρίς ή αργά δεν με ενδιαφέρει) ότι πέρασα και περνάω τόσο καλά που θέλω να συνεχιστεί όσο γίνεται περισσότερο χωρίς κόστος (οικονομικό, ψυχολογικό, κτλ.) σε κάποιους που δεν έφταιξαν σε τίποτα και να πρέπει να πληρώσουν τα δικά μου βίτσια!
Ενοχή είναι που με κάνει ίσως να σκέφτομαι έτσι κάτι δύσκολες πρωϊνές ώρες με απόλυτη ησυχία. Ενοχή ότι έχω πολλά ακόμα να δώσω, πάρα πολλά (πολύ Αγάπη Μαζντούκο που λες και εσύ) και θέλω κάποια από αυτά τα κιλά να τα λάβουν οι άνθρωποι που δεν αγαπώ απλώς αλλά σέβομαι και εκτιμώ πέρα από την αγάπη που τους έχω. Συναισθηματικός ο λόγος είναι περισσότερο παρά οτιδήποτε άλλο τελικά, τολμώ να ομολογήσω...
Φοβάμαι να μην πω ΕΓΩ, όχι μην το πουν εκείνοι, ότι έχασα τις στιγμές που δεν θα μπορέσω να αποκτήσω ξανά ποτέ, παρά τα όσα διπλώματα και αξιώσεις δω σε αυτό το αστείο δοχείο που λέμε ζωή.
Ειδικά για τους γονείς μου (ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΩ) είμαι πραγματικά ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟ που τους έχω να με εμψυχώνουν, να με σκέφτονται και να με σπρώχνουν να κάνω αυτό που πραγματικά ΕΓΩ ΘΕΛΩ και θα ήταν εξωφρενικό να ζητήσω ποτέ ευθύνες για τις επιλογές μου από εκείνους... ΖΑΜΕ! (στα Γαλλικά ΠΟΤΕ!)
Έρχονται τότε οι προσωρινές, γελοίες και άκρως ανούσιες αναποδιές να ταράξουν τα ήρεμα και ευτυχισμένα νερά μου (ναι, είναι αλήθεια ότι ζω στον δικό μου κόσμο και γι'αυτό αντιδρώ όταν βλέπω μερικές αδικίες ή μαλακίες) και να μου θυμίσουν ότι ίσως θα έπρεπε να περνάω τα ίδια ακριβώς αλλά κοντά σε αυτούς που με έχουν περισσότερη ανάγκη.
Το να αποφασίσω λοιπόν, να βάλω τις ανάγκες των άλλων (ναι, αυτών που λατρεύω και εκτιμώ) πάνω από την δική μου μικρή ζωή είναι ένα θέμα τεράστιο για μένα, γιατί δεν ξέρω πόσο θα με παίρνει ακόμα να είμαι εγωιστικό γουρουνάκι... γκροϊνγκ! (το έζησα τώρα περίπου 2 χρόνια εδώ που βρίσκομαι).
Γιατί στην τελική αγαπητέ μου Μάζντοκ, οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά στην αποφάσεις μας (εμείς επηρεασμένοι από την επαφή μας μαζί τους - το πόσο καλά ή κακά περνάμε) και αυτοί υποσυνείδητα ίσως μας "ωθούν" να λάβουμε μια απόφαση που μπορεί αργότερα να "μετανιώσουμε" γιατί δεν είχε την κατάληξη που αναμέναμε.
Δυστυχώς για εμένα, εσένα και μερικά άλλα συναισθηματικά ζωύφια αυτού του βασιλείου, δεν παίρνει αναβολή ο έλεγχος των πράξεών μας καθώς και η συνειδητοποίηση των αποτελεσμάτων των εφήμερων αποφάσεών μας όταν εμπλέκουν και άλλους ανθρώπους (για τους οποίους φυσικά νοιαζόμαστε).
Καλά να περνάς με την τυχερή που σε αγαπά και να την λατρεύεις όπως της αξίζει! Εκεί, εδώ, ή όπου αλλού βρεθείτε σε αυτήν την γκαζά (μπάλα-Γη)!
Τέλος, φυσικά και παίζει ρόλο τι είδους παίχτης είσαι και εάν το μυαλό που διαθέτεις και η ψυχή που βγάζεις μέσα στο παιχνίδι συνεργάζονται για το θεμιτό αποτέλεσμα, αλλά έχε υπόψην σου ότι μπάλα είναι και γυρίζει... Άρα καλό είναι να κρατάς και μια πισινή ότι αύριο μεθαύριο ο συμπαίκτης, ο διαιτητής ή ο παράγων μπορεί να σε πετάξει στην απέξω και αυτό να μην είναι ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΟΥ!
Άρα, μάθε τέχνη και άστηνε, και άμα πεινάσεις, πιάστηνε! Αυτό έκανα και εγώ εδώ και θέλω να τώρα να εφαρμόσω και το πρακτικό σκέλος της ιστορίας.
;ο)
Φιλιά Μαζντούκο και σε ευχαριστώ για το άκρως ενδιαφέρον κοινωνικό μήνυμα που άφησες. Ελπίζω να αντέξεις και να διαβάσεις το δικό μου!
Μπαρμπούνια (καταδικό μου και σημαίνει bye for now!)
Μικρούλι εγώ ένα θα σου πω . Ζωγράφισε ένα όνειρο και τόλμα να το ζήσεις . Πετύχει δεν πετύχει εσύ θα ξέρεις ότι τόλμησες .
Γιατί στην ζωή μετανοιώνουμε αυτά που δεν κάναμε και όχι όσα τολμήσαμε να κάνουμε .
Είσαι γμτ τα παιδιά και σε βρίσκω ότι είσαι σε πολύ καλό δρόμο .
Κι'όσοι δεν σε περιμένουν ... αυτοί θα χάσουν !
την αγάπη μου
Δημοσίευση σχολίου
<< Home