15.8.06

Αόρατος φόβος

Την πλάτη σε είδα να γυρνάς
τους ισχυρούς να αλώσεις
και με παιχνίδια να ζητάς
τον κόσμο να ενώσεις
~
Μα είναι τυφλός ο ήρωας που ζητάς
μια λύση να σου δώσει
και νιώθεις ολούθε να πονάς
τραβώντας τον να νιώσει
~
Δεν είναι πως δεν θέλησε
πως μόνος έκλεισε τα μάτια
Δεν ξέρει ποιος τον λύγισε
πώς έγινε κομμάτια
~
Τώρα εσύ τον οδηγείς
τον τρέφεις, τον φροντίζεις
είναι εκείνος το παιδί
κι εσύ η μάνα που τ'αγγίζεις
~
Στη ζωντανή σου μνήμη στρέφεσαι
το απόλυτο προπύργιο της γνώσης
δεν θέλεις δεν το αποδέχεσαι
τον φόβο τους να νιώσεις!
~~~

ΥΣ. Αφιερωμένο σε αυτούς που δεν έφυγαν,
σε εκείνους που παραμένουν.

3 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Πολύ ωραίο ποίημα Μικρούλι! Φαντάζομαι στο Αμέρικο τι γίνεται! Τους έχει πιάσει πανικός ε; Τα κάνουν πάνω τους στο δρόμο; Υπομονή τώρα σε δυο χρόνια να ψηφίσουνε και τίποτα σωστό. Ας ελπίσουμε να μην είναι υποψήφιες η γερακίνα και η περιστερά μόνο και να 'ναι κανα καλό παιδί!!!

8/15/2006 09:37:00 μ.μ.  
Blogger Unknown said...

απλά υπέροχο ;)

8/16/2006 11:44:00 π.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

ΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕΣ? Δε ντρέπεσαι να ποστάρεις έτσι ασύστολα και μετά να εξαφανίζεσαι? Ποιο νομίζεις οτι είσαι; Το Γαλάζιο Μικρούλι της Κυβέρνησης; Κάνουμε ο,τι θέλουμε; Ντροπή!!! Γρήγορα να επιστρέψεις!!!!!!!!!!!!!!

8/18/2006 02:45:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home